NAT 11.1

The Lord of Tiruvaraṅgam Has Stolen My Conch Bangles!

என் சங்கு வளைகளைத் திருவரங்கர் கவர்ந்துவிட்டாரே!

607 தாமுகக்கும்தம்கையில் சங்கமேபோலாவோ? *
யாமுகக்குமெங்கையில் சங்கமுமேந்திழையீர் *
தீமுகத்துநாகணைமேல் சேரும்திருவரங்கர் *
ஆ முகத்தைநோக்காரால் அம்மனே! அம்மனே! (2)

NAT.11.1

607 ## tām ukakkum tam kaiyil * caṅkame polāvo *
yām ukakkum ĕm kaiyil * caṅkamum? entizhaiyīr **
tī mukattu nākaṇaimel * cerum tiruvaraṅkar *
ā mukattai nokkārāl * ammaṉe ammaṉe (1)

Ragam

Sāveri / ஸாவேரி

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Divya Desam

Srirangam

Simple Translation

607. O friends adorned with precious jewels, aren’t the bangles that I wear on my hands as precious as the conch that he carries in his hand? Won’t the lord of Srirangam resting on the fiery-faced snake look at me? It is very hard for me, very hard.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

ஏந்திழையீர்! — நகை அணிந்துள்ள மாதர்களே!; யாம் உகக்கும் — நான் விரும்பும்; எம் கையில் சங்கமும் — என் கை வளைகள்; தாம் உகக்கும் — தான் உகக்கும்; தம் கையில் சங்கமே — தன் கை சங்கோடு; போலாவோ — ஒப்பாகாதோ?; தீ முகத்து — தீ போன்ற முகமுடைய; நாகணைமேல் — பாம்புப் படுக்கையின்மேலே; சேரும் — சயனித்திருக்கும்; திருவரங்கர் — ஸ்ரீரங்கநாதன்; முகத்தை — என் முகத்தை; நோக்காரால் — பார்க்கவில்லையே; ஆ! அம்மனே! அம்மனே! — ஐயோ! அந்தோ! அந்தோ!

entiḻaiyīr! — o ornamented women!; ĕm kaiyil caṅkamum — my bangles; yām ukakkum — that I adore; polāvo — would it match?; tam kaiyil caṅkame — the hand-held conch; tām ukakkum — that He adores; tiruvaraṅkar — the Lord of Sri Rangam; cerum — who rests on; nākaṇaimel — the bed made of a serpent that has; tī mukattu — a face like blazing fire; nokkārāl — has not seen; mukattai — my face; ā! ammaṉe! ammaṉe! — oh what a sorrow!

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

Casting her sorrowful gaze upon her mothers and companions, Parāṅkuśa Nāyakī (Āzhvār in the feminine mood of a beloved) implores them to approach the Supreme Lord, Emperumān, and question the propriety of His actions. She instructs them, “Go to Him and ask, ‘This soul languishes in such profound suffering; what is the reason for Your

+ Read more

NAT 11.2