TVM 8.5.1

O Kaṇṇa! Come, So That I May See You for at Least One Day.

கண்ணா! ஒரு நாளாவது நான் காண வா

3607 மாயக்கூத்தா! வாமனா! வினையேன்கண்ணா! கண்கைகால் *
தூயசெய்யமலர்களாச் சோதிச்செவ்வாய்முகிழதா *
சாயல்சாமத்திருமேனி தண்பாசடையா * தாமரைநீள்
வாசத்தடம்போல்வருவானே!ஒருநாள்காணவாராயே! (2)

TVM.8.5.1

3607 ## māyak kūttā vāmaṉā! *
viṉaiyeṉ kaṇṇā kaṇ kai kāl *
tūya cĕyya malarkal̤āc *
cotic cĕvvāy mukizhatā **
cāyal cāmat tirumeṉi *
taṇ pācaṭaiyā * tāmarai nīl̤
vācat taṭampol varuvāṉe! *
ŏrunāl̤ kāṇa vārāye (1)

Ragam

Sāveri / ஸாவேரி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

3607. Oh, wondrous Lord, Vāmana, and Kaṇṇa, beyond this sinner’s reach! With eyes, hands, and feet like fresh red lotus blooms, and lips, red and radiant. Your cool, green, leaf-like complexion makes You seem like a huge, fragrant lotus pond in motion as You walk along. May it please You to appear before me, for a day at least.

Explanatory Notes

(i) The Āzhvār’s request to the Lord is that He should appear before him like a lotus pond, the mere sight of which quenches one’s deep thirst. The Lord’s eyes, hands and feet look like red lotus flowers in bloom. His coral lips with bewitching smiles resemble the lovely lily and His emerald form looks like the green pond with lotus leaves. This completes the picture of

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

மாயக் கூத்தா! — ஆச்சரிய சேஷ்டிதங்களை உடையவனே!; வாமனா! — வாமனனே!; வினையேன் — மஹாபாபியான என் கைக்கு எட்டாத; கண்ணா! — கண்ணனே!; கண் கை கால் — கண் கை கால் எல்லாம்; தூய செய்ய — சிவந்து அலர்ந்த; மலர்களா — பூக்களாகவும்; சோதிச் செவ்வாய் — ஒளிமயமான அதரம்; முகிழதா — மொட்டாகவும்; சாயல் சாம — ஒளியை உடைய சாமளமான; திருமேனி — திருமேனி; தண் — குளிர்ந்த; பாசடையா — பசுமையான இலையாகவும்; வாசத் — மணம் கமழும்; தாமரை நீள் — பரந்த தாமரை; தடம்போல் — தடாகம் போல் நடந்து; வருவானே! — வருபவனே!; ஒரு நாள் — ஒரு நாளாகிலும்; காண வாராயே — நான் காணும்படி வருவாயோ?

vāmanā — having vāmana (dwarf) form (which is enjoyable as if the huge mĕru mountain is shrunk into a small seed); vinaiyĕn — for me who is having sin (of not being to enjoy you as ī desire); kaṇṇā — being krishṇa (who was born in a nearby place, yet remaining far from reach); kaṇ — divine eyes (which acknowledge those who desire to enjoy him); kai — divine hand (which gives refuge); kāl — divine feet (which are approachable through surrender); thūya — pure; seyya — reddish; malargal̤ ā — as (blossomed) flowers; sŏdhi — shining due to gentle smile; sem — reddish; vāy — divine lips; mugizhadhu ā — as a bud; sāyal — having radiance; sāmam — blackish; thirumĕni — divine form; thaṇ — cool; pāsadai ā — with dense greenish leaves; thāmarai — having (blossomed) lotus flowers; nīl̤ — huge; vāsam — with abundant fragrance; thadam pŏl — like a pond (which walks); varuvānĕ — oh one who is coming!; oru nāl̤ — one day; kāṇa — to be seen; vārāy — mercifully come.; karu — dark; nāyiṛu — sun

Detailed Explanation

In the Eighth chapter and Fifth Chapter of the sacred Tiruvāymozhi, Śrī Nammāzhvār begins a profound supplication to Sriman Nārāyaṇa. In this inaugural pāśuram, the Āzhvār, overcome with the fatigue of separation, beseeches his Lord, pleading, "You should graciously appear before me like a vast and fragrant pond, filled with blossoming lotus flowers, to completely

+ Read more

TVM 8.5.2