TVM 7.8.2

O Achyuta! Bestow Your Grace on Me.

அச்சுதனே! எனக்கு அருள் செய்

3531 அங்கண்மலர்த்தண்துழாய்முடி அச்சுதனே! அருளாய் *
திங்களும்ஞாயிறுமாய்ச் செழும்பல்சுடராயிருளாய் *
பொங்குபொழிமழையாய்ப் புகழாய்ப்பழியாய்ப் பின்னும்நீ *
வெங்கண்வெங்கூற்றமுமாம் இவையென்னவிசித்திரமே!

TVM.7.8.2

3531 am kal̤ malart taṇ tuzhāy muṭi * accutaṉe arul̤āy *
tiṅkal̤um ñāyiṟum āyc * cĕzhum pal cuṭar āy irul̤ āy **
pŏṅku pŏzhi mazhai āyp * pukazh āyp pazhi āyp piṉṉum nī
vĕm kaṇ vĕm kūṟṟamum ām * ivai ĕṉṉa vicittirame (2)

Ragam

Pantuvaraḷi / பந்துவராளி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

3531. Oh, Achuta, adorned with a cool tuḷacī garland on Your beautiful locks! Please enlighten me about the marvel that You embody. You are the radiant Sun, the soothing Moon, and the sparkling stars in the vast sky. You are also the encompassing darkness, the pouring rains, the fame that illuminates, and the infamy that shadows. Furthermore, You are the relentless Death with its piercing gaze.

Explanatory Notes

(i) Towards the end of the last song, the Āzhvār contemplated the Lord’s exquisite personal Form. That has led him on to the description of the tuḷacī-bedecked locks of the Lord in this song.

(ii) The Sun generates enervating heat while the Moon spreads its radiance, cool and refreshing; the stars and planets affect people both ways, for good and bad; darkness, the

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

அம் கள் மலர் — தேன் பெருகும் மலர்களையுடைய; தண் துழாய் — குளிர்ந்த துளசி மாலையை; முடி அச்சுதனே! — முடியில் அணிந்த அச்சுதனே!; அருளாய் — நீ அருள் புரிய வேண்டும்; திங்களும் — சந்திரனும்; ஞாயிறும் ஆய் — சூரியனுமாய்; செழும் பல் — அழகிய பல வகையான; சுடர் ஆய் — நக்ஷத்திரங்களுமாய்; இருளாய் — இருளாய்; பொங்கு பொழி — மிகுதியாய் பொழியும்; மழையாய் — மழையாய்; புகழாய் பழியாய் — புகழாய் பழியாய்; பின்னும் நீ — மேலும் நீ; வெம் கண் — க்ரூரமான கண்களையுடையவனாய்; வெம் கூற்றமும் — கொடிய யமனுமாய்; ஆம் இவை என்ன — இருக்கும் இவைகள் என்ன; விசித்திரமே! — ஆச்சர்யம் என்பதை அருளிச்செய்வாய்

malar — having flower; thaṇ — invigorating; thuzhāy — decorated with thiruththuzhāy (thul̤asi); mudi — having hair; achchudhanĕ — ŏh achyutha who does not fail (due to complete lordship acquired after accomplishing the desired task); arul̤āy — you should mercifully explain!; thingal̤um — moon; gyāyiṛumāy — being sun; sezhum — distinguished; pal — many; sudarāy — luminous objects such as planets, stars; irul̤āy — darkness (in which, creatures cannot see the objects); pongu — in abundance (for the growth of such creatures); pozhi — pouring; mazhaiyāy — being rain; pugazhāy — glories (which were earned by the crop etc which grew abundantly due to the rain [and were shared to others]); pazhiyāy — blame (due to inapt recipient etc); pinnum — further; vem kaṇ — being with cruel eyes (to destroy them); vem — with cruelty; kūṝamumām — being death personified; ivai — these aspects; enna vichithram — how variegated?; chiththiram — in many ways; thĕr — chariot

Detailed Explanation

In this second pāsuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār continues his divine colloquy with Emperumān, mercifully explaining how the Supreme Lord, Sriman Nārāyaṇa, possesses all entities—from the celestial luminaries like the moon (candra) and sun (sūrya) to the most abstract concepts—as His divine wealth and modes (vibhūti). The Āzhvār addresses the Lord, who is

+ Read more

TVM 7.8.1 TVM 7.8.3