TVM 7.6.5

O Dark Gem! How Will My Soul Attain You?

கருமாணிக்கமே! என் உயிர் நின்னை எப்படி எய்தும்?

3512 என்னுடைக்கோவலனே! என்பொல்லாக்கரு மாணிக்கமே! *
உன்னுடையுந்திமலர் உலகமவைமூன்றும்பரந்து *
உன்னுடைச்சோதிவெள்ளத்து அகம்பாலுன்னைக்கண்டு கொண்டிட்டு *
என்னுடையாருயிரார் எங்ஙனேகொல்வந்தெய்துவரே?

TVM.7.6.5

3512 ĕṉṉuṭaik kovalaṉe! * ĕṉ pŏllāk karumāṇikkame *
uṉṉuṭai unti malar * ulakam avai mūṉṟum parantu **
uṉṉuṭaic cotivĕl̤l̤attu akampāl * uṉṉaik kaṇṭu kŏṇṭiṭṭu *
ĕṉṉuṭai ār uyirār * ĕṅṅaṉekŏl vantu ĕytuvare? (5)

Ragam

Tōdi / தோடி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

3512. Oh, my beloved Kōvalaṉ, sweet to me like a virgin gem, how will this stubborn soul, immersed in worldly pleasures, attain You and behold Your resplendent form in SriVaikuntam, the unique and eternal land?

Explanatory Notes

The Āzhvār avers that one like him steeped in sensual pleasures cannot attain the Lord of Supreme Splendour in the High spiritual world, except through His spontaneous grace. This is obviously his reply to the question supposed to have been posed unto him by the Lord, whether he should not make some effort to attain the end in view.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

என்னுடைக் கோவலனே! — என்னுடைய கோபாலனே!; என் பொல்லா — என் பொல்லா; கருமாணிக்கமே! — கருமாணிக்கமே!; என்னுடை ஆர் உயிரார் — என்னுடைய ஆர் உயிரே!; உன்னுடை — உன்னுடைய; உந்தி மலர் — நாபியிலே மலர்ந்த; உலகம் அவை — மூன்று உலகங்களிலும்; மூன்றும் பரந்து — ஸத்வ ரஜஸ் தமஸ் ஆகிய; உன்னுடை — முக்குணங்களை உடைய உன்னுடைய; சோதி — சோதி; வெள்ளத்து — வெள்ளமாகிற; அகம்பால் உன்னை — பரமபதத்தில் இருக்கும் உன்னை; கண்டுகொண்டிட்டு — கண்டு கொண்டு வந்து; வந்து எய்துவரே — அடைந்து வணங்குவது; எங்ஙனேகொல்? — எவ்வாறோ?

en karu māṇikkamĕ — oh one who is enjoyable to me like a perfect blue gem!; unnudai — your; undhi — in the divine navel; malar — blossomed; ulagam avai mūnṛum — in matters relating to the (popular) three-fold qualities [sathva, rajas, thamas] of the worlds; parandhu — immersed; ennudai āruyirār — my (dear) self; unnudai — your; sŏdhi vel̤l̤am — glow which is in the form of collection of splendorous rays; agampāl — inside; unnai — you who are the ultimately attainable goal; kaṇdu koṇdittu — as said in -sadhā paṣyanthi #(always seeing) (like someone who found a treasure); vandheydhuvar — attaining; enganĕkol — how is it possible?; malgu — in abundance; neelach chudar — bluish radiance

Detailed Explanation

In this fifth pāśuram of the chapter, a divine dialectic unfolds between the soul and the Supreme Lord. Emperumān, observing the Āzhvār's intense longing, appears to suggest that the soul itself must undertake some effort. He invokes the principle, “śāstrapalam prayoktari”—that the fruit of the śāstras ultimately accrues to the practitioner, implying that since

+ Read more

TVM 7.6.4 TVM 7.6.6