TVM 6.7.8

Would My Daughter Go with Eyes Brimming with Tears?

என் மகள் கண்ணீர் துளும்பச் செல்வாளோ?

3416 ஒசிந்தநுண்ணிடைமேல் கையைவைத்துநொந்துநொந்து *
கசிந்தநெஞ்சினளாய்க் கண்ணநீர்துளும்பச்செல்லுங்கொல் *
ஒசிந்தவொண்மலராள்கொழுநன் திருக்கோளூர்க்கே *
கசிந்தநெஞ்சினளாய் எம்மைநீத்தஎம்காரிகையே.

TVM.6.7.8

3416 ŏcinta nuṇ iṭaimel * kaiyai vaittu nŏntu nŏntu
kacinta nĕñciṉal̤āyk * kaṇṇa nīr tul̤umpac cĕllumkŏl? **
ŏcinta ŏṇ malarāl̤ * kŏzhunaṉ tirukkol̤ūrkke *
kacinta nĕñciṉal̤āy * ĕmmai nītta ĕm kārikaiye? (8)

Ragam

Kāmbhoji / காம்போதி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Mother

Divya Desam

ThirukKolur

Simple Translation

3416. With a mind soaked in love, drawn unto Tirukkōḷūr, where resides the Spouse of Lakṣmī, the lotus-born, my pretty daughter has forsaken me and gone. Holding her thin and emaciated waist in great pain, with tearful eyes, could she have reached her destination?

Explanatory Notes

The mother thinks that the Nāyakī should have forsaken the former and gone to the Lord at Tirukkōḷūr, to worship the holy conjunction of the Lord and the Divine Mother (Lakṣmī), banking on Her support, sure and sweet. At the same time, the mother also apprehends whether the frail daughter could at all stand the strain of the journey to that place and make it all right.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

ஒசிந்த ஒண் — துவண்ட திருமேனியுடைய; மலராள் — திருமகளின்; கொழுநன் — நாதனான எம்பெருமான் இருக்கும்; திருக்கோளூர்க்கே — திருக்கோளூர்க்கே; எம்மை நீத்த — என்னைத் தவிர்த்த; எம் காரிகையே — அழகிய என் பெண்; ஒசிந்த நுண் — துவண்ட மெல்லிய; இடைமேல் — இடுப்பின் மீது; கையை வைத்து — கையை வைத்துக் கொண்டு; நொந்து நொந்து — வருந்தித் துவண்டு; கசிந்த — கசிந்த ஈரமுடைய; நெஞ்சிளாய் — மனதை உடையவளாய்; கண்ண நீர்த் துளும்ப — கண்களில் நீர் தளும்ப; செல்லும்கொல் — போய் சேர்ந்து விடுவாளோ?

malarāl̤ — of the one who resides in lotus flower; kozhunan — lord (who is greatly desirable); thirukkŏl̤ūrkkĕ — to thirukkŏl̤ūr; kasindha nenjinal̤āy — having dampened heart; emmai — me; nīththa — who left; em kārigai — my beautiful daughter; osindha — previously weakened; nuṇ — slender; idai mĕl — on the waist; kaiyai — hand; vaiththu — placed; nondhu nondhu — feeling grief more and more; kasindha nenjinal̤āy — having such dampness [indicating melted heart] as companion; kaṇṇa nīr — tears; thul̤umba — to overflow; sellum kol — will she go there?; nallanagal̤ — good; kāriyam — that which is known [having form, name]

Detailed Explanation

In this eighth pāsuram of the chapter, the profound anguish of Parāṅkuśa Nāyaki’s mother continues. Having witnessed her daughter forsake all worldly attachments, including her own mother, she now voices a heart-rending concern. Her lamentation is not merely about the departure, but about the arduous journey ahead. She contemplates whether her daughter, driven by an

+ Read more

TVM 6.7.7 TVM 6.7.9