TVM 6.7.5

How My Daughter Must Be Relishing Tirukkōḷūr!

திருக்கோளூரை என் மகள் எப்படி ரசிக்கின்றாளோ?

3413 மேவிநைந்து நைந்துவிளையாடலுறாள் என்சிறுத்
தேவிபோய் * இனித்தன்திருமால் திருக்கோளூரில் *
பூவியல்பொழிலும் தடமும் அவன்கோயிலும் கண்டு *
ஆவியுள்குளிர எங்ஙனே உகக்குங்கொல் இன்றே?

TVM.6.7.5

3413 mevi naintu naintu vil̤aiyāṭaluṟāl̤ * ĕṉ ciṟut
tevi poy * iṉit taṉ tirumāl * tirukkol̤ūril **
pū iyal pŏzhilum * taṭamum avaṉ koyilum kaṇṭu *
āvi ul̤ kul̤ira * ĕṅṅaṉe ukakkumkŏl iṉṟe? (5)

Ragam

Kāmbhoji / காம்போதி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Mother

Divya Desam

ThirukKolur

Simple Translation

3413. It's a pity I can't witness how my little angelic daughter, absorbed in God-head, has thinned down and refrains from recreation. She has gone to her unique Lord in Tirukkōḷūr, where she will enjoy the orchids, the tanks, and the temple to her heart's fill.

Explanatory Notes

Even during childhood, the Nāyakī’s sole pastime was to sing the holy names of the Lord while her playmates would want to indulge in routine recreation. And now, she has gone to the famous pilgrim centre, Tirukkōḷūr, abounding in lovely scenery, warming up her heart. The manner of her enjoyment will indeed be unique but the mother feels that she is not by the side of her daughter to watch her jubilation.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

என் சிறுத் தேவி — என்னுடைய இளம் பெண்; மேவி — பகவத் குணங்களிலே ஈடுபட்டு; நைந்து — அதனாலே மனம் உருகி; நைந்து — இளைத்து; விளையாடலுறாள் — விளையாடுவதை விட்டாள்; போய் இனித் தன் — இங்கிருந்து போய் தனக்கு; திருமால் — அஸாதாரணானான எம்பெருமானின்; திருக்கோளூரில் — திருக்கோளூரில்; பூ இயல் — பூக்களை இயல்பாகவுடைய; பொழிலும் — சோலைகளையும்; தடமும் — தடாகங்களையும்; அவன் கோயிலுங்கண்டு — அவன் கோயிலையும் கண்டு; ஆவியுள் குளிர — மனம் குளிர; இன்றே எங்ஙனே — இன்று எப்படி; உகக்கும்கொல்? — மகிழ்கிறாளோ?

vil̤aiyādal — in play; uṛāl̤ — being not interested; en siṛuth thĕvi — my daughter who is adolescent yet having distinguished nature; pŏy — leaving from here; than — one who is specially existing for her; thirumāl — ṣrīmān-s (one who has ṣrī mahālakshmi as his divine consort); thirukkŏl̤ūr — in thirukkŏl̤ūr; pū — flower; iyal — naturally having; pozhilum — gardens; thadamum — the ponds (which give freshness to the gardens); avan — his (along with lakshmi) residence; kŏyilum — the temple which is the abode of enjoyment; ini — now; kaṇdu — on seeing; āvi — the abode of prāṇa (life); ul̤ — heart; kul̤ira — to cool down; inṛu — today (which is a good dawn for me); enganĕ — how; ugakkum kol — enjoying?; enakku — to me (who is suffering in separation from her); inṛu — now

Detailed Explanation

In this fifth pāśuram of the seventh chapter, Parāṅkuśa Nāyaki’s mother, witnessing her daughter's departure, contemplates the sublime experience that awaits her. She voices a profound question filled with both awe and a touch of sorrowful separation: "How well will my daughter like the gardens, ponds, and His temple which decorate the divine abode of Tirukkōḷūr?" Her

+ Read more

TVM 6.7.4 TVM 6.7.6