TVM 6.7.2

Could the Heroine Have Gone to Tirukkōḷūr?

தலைவி திருக்கோளூர்க்குப் போயிருப்பாளோ!

3410 ஊரும்நாடுமுலகும் தன்னைப்போல் * அவனுடைய
பேரும்தார்களுமேபிதற்றக் கற்புவானிடறி *
சேருநல்வளஞ்சேர் பழனத்திருகோளூர்க்கே *
போருங்கொல்? உரையீர் கொடியேன்கொடிபூவைகளே!

TVM.6.7.2

3410 ūrum nāṭum ulakamum * taṉṉaippol avaṉuṭaiya *
perum tārkal̤ume pitaṟṟa * kaṟpu vāṉ iṭaṟi **
cerum nal val̤am cer * pazhaṉat tirukkol̤ūrkke *
porum kŏl uraiyīr * kŏṭiyeṉ kŏṭi pūvaikal̤e? (2)

Ragam

Kāmbhoji / காம்போதி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Mother

Divya Desam

ThirukKolur

Simple Translation

3410. O, Pūvai birds, this sinner's daughter, who makes the whole world prattle the Lord's names and insignia like herself, breaking the bounds of modesty, has seemingly reached the rich and fertile Tirukkōḷūr,. Will you tell me if she would at least come back here for your sake?

Explanatory Notes

(i) The mother enquiries of the little pūvai birds, the playmates of Parāṅkuśa Nāyakī, whether she would come back, at least for their sake. She is so dazed that she is not conscious of the fact that she can’t expect a reply from the speechless birds.

(ii) The mother is at a loss to understand why her daughter should at all go elsewhere, in search of the Godly, having

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

பூவைகளே! — பூவைப் பறவைகளே!; ஊரும் நாடும் — தானிருந்த ஊரும் நாடும்; உலகமும் — உலகமும் எல்லாம்; தன்னைப்போல் — தன்னைப் போலவே; அவனுடைய — அவனுடைய; பேரும் — நாமங்களையும்; தார்களுமே — சின்னங்களையுமே; பிதற்ற — பிதற்றும்படி செய்த; கொடியேன் — பாவியான என்னுடைய; கொடி — பூங்கொடிபோன்ற என் மகள்; கற்பு — பெண்மையின்; வான் இடறி — மரியாதையைக் கடந்து; வளம் சேர் — வளம் பொருந்திய; சேரும் நல் பழன — நீர்நிலைகளையுடைய; திருக்கோளூர்க்கே — திருக்கோளூர்க்கே; போரும் கொல் — போய்ச் சேர்ந்து விடுவாளோ; உரையீர் — திரும்பி வருவாளோ சொல்லுங்கள் என்கிறாள்

ulagamum — the world (which encompasses the country); thannaip pŏl — like herself; avanudaiya — his; pĕrum — name; thārgal̤um — garland; pidhaṝa — blabbering (in many ways); vān — boundless like the sky; kaṛpu — feminine modesty; idaṛi — crossing over; nal — distinguished; val̤am — with opulence; sĕr — having; pazhanam — having water bodies; thirukkŏl̤ūrkkĕ — to thirukkŏl̤ūr; sĕrum — reaching; kodiyĕn — my daughter who has given the suffering of separation to me; kodi — my daughter who cannot sustain herself without him like a creeper which requires support; pŏrum kol — would she return?; pūvaigal̤ĕ — ŏh mynās! (birds belonging to the ṣtarling family); uraiyīr — please tell.; puvai — mynās; pai — green

Detailed Explanation

In the second pāsuraṁ of this chapter, the esteemed ācāryas, beginning with Nanjīyar, explain that the mother of Parāṅkuśa Nāyaki, overwhelmed by the anguish of separation, turns to the myna birds in her courtyard and pours forth her lament, questioning them, "Would my daughter, who has entered the glorious abode of Thirukkōḷūr, ever return to me?"

Her heart-wrenching

+ Read more

TVM 6.7.1 TVM 6.7.3