TVM 6.3.7

There is No Refuge Other Than the Feet of the Lord of Tiruviṇṇakar.

திருவிண்ணகரன் பாதமல்லால் சரணில்லை

3371 பரஞ்சுடருடம்பாய் அழுக்குப்பதித்தவுடம்பாய் *
கரந்தும்தோன்றியும்நின்றும் கைதவங்கள்செய்தும் * விண்ணோர்
சிரங்களால்வணங்கும் திருவிண்ணகர்சேர்ந்தபிரான் *
வரங்கொள்பாதமல்லாலில்லை யாவர்க்கும்வன்சரணே.

TVM.6.3.7

3371 param cuṭar uṭampu āy * azhukkup patitta uṭampu āy *
karantum toṉṟiyum niṉṟum * kaitavaṅkal̤ cĕytum ** viṇṇor
ciraṅkal̤āl vaṇaṅkum * tiruviṇṇakar cernta pirāṉ *
varam kŏl̤ pātam allāl illai * yāvarkkum vaṉ caraṇe (7)

Ragam

Usēni / உசேனி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Upadesam

Divya Desam

Thiruvinnagar

Simple Translation

3371. The safe and sound refuge for each and every one lies solely in the glorious feet of the enigmatic Lord, who is both the worldly and the transcendent, concealed and revealed, residing in Tiruviṇṇakar where even the Devas come and bow their heads.

Explanatory Notes

The entire Universe is the Lord’s body. He also possesses His own unique form (Divya maṅgala vigraha), the aprākṛta (ultra mundane) and Śuddha Satva (impeccable purity).

He sustains all things and beings, hidden inside them as their Internal Controller; He also comes out in the open as Śrī Rāma and Kṛṣṇa. He is transparent to the devotees and hidden to the rest. His

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

பரஞ்சுடர் — பிரக்ருதி சம்பந்தமில்லாத; உடம்பு ஆய் — திருமேனி உடையவனாயும்; அழுக்கு பதித்த — உலகத்தையே; உடம்பாய் — உடலாக உடையவனாயும்; கரந்தும் — மறைந்தவனாயும்; தோன்றியும் — வெளிப்பட்டவனாயும்; நின்றும் — ராமன் கண்ணன் போன்றவனாய் அவதரித்தும்; கைதவங்கள் — கண்களுக்குத் தோன்றாமல்; செய்தும் — வஞ்சிப்பவனும்; விண்ணோர் — தேவர்கள்; சிரங்களால் வணங்கும் — சிரங்களால் வணங்கும்; திருவிண்ணகர் — திருவிண்ணகரை; சேர்ந்த பிரான் — சேர்ந்த ஸ்வாமியின்; வரம் கொள் — சிறப்புப் பொருந்திய; பாதம் அல்லால் — திருவடிகளைத் தவிர; யாவர்க்கும் — எவருக்கும்; வன் சரணே — வலிய புகலிடம்; இல்லை — வேறு இல்லை

padhiththa — complete; udambu āy — having the form of this material universe; karandhum — (for the non-devotees) not shining; thŏnṛiyum — (for the devotees) shining; ninṛum — being firm (where he is shining); kaidhavangal̤ seydhum — being uncertain (in other places); āy — being; viṇṇŏr — brahmā rudhra et al; sirangal̤āl — with their heads; vaṇangum — to bow down; thiruviṇṇagar — in thiruviṇṇagar; sĕrndha — descended; pirān — sarvĕṣvaran-s; varam — greatness of not having any thing equal or greater; kol̤ — having; pādham — divine feet; allāl — other than; yāvarkkum — for every sentient being; van — very strong, to give protection; saraṇ — refuge; illai — not there; surarkku — for the dhĕvas (celestial beings) who are favourable; van — indestructible

Detailed Explanation

In this seventh pāśuram, our revered Āzhvār establishes a paramount truth of our sampradāya, which is eloquently highlighted in the introductions of our great ācāryas. Śrī Nañjīyar reveals the essence of the Āzhvār’s proclamation: "Even for the greatest persons, there is no other firm refuge than him." Expounding upon this, Śrī Vādhi kēsari azhagiya maṇavāḷa jīyar

+ Read more

TVM 6.3.6 TVM 6.3.8