TVM 5.4.10

No One Has Even Said that Kaṇṇaṉ Will Not Come!

கண்ணன் வாரான் என்றுகூட யாரும் சொல்லவில்லையே!

3275 நின்றுருகுகின்றேனேபோல நெடுவானம் *
சென்றுருகிநுண்துளியாய்ச் செல்கின்றகங்குல்வாய் *
அன்றொருகால்வையம் அளந்தபிரான்வாரானென்று *
ஒன்றொருகால்சொல்லாது உலகோஉறங்குமே.

TVM.5.4.10

3275 niṉṟu urukukiṉṟeṉe pola * nĕṭu vāṉam *
cĕṉṟu uruki nuṇ tul̤i āyc * cĕlkiṉṟa kaṅkulvāy **
aṉṟu ŏrukāl vaiyam * al̤anta pirāṉ vārāṉ ĕṉṟu *
ŏṉṟu ŏrukāl cŏllātu * ulako uṟaṅkume (10) *

Ragam

Kandā / கண்டா

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

3275. As the world slumbers deeply, I find myself engulfed in the darkness of the night. Each tiny dewdrop falls from the vast sky, echoing my own sense of dissolution. In this moment of despair, there is no solace, no comforting voice to assure me that the Lord, who once held the universe in His embrace, will come to my aid.

Explanatory Notes

(i) The Nāyakī thinks that the dew drops come from the sky, melting down, in distress, like her c.f. similar sentiments expressed by the Nāyakī in II-I ante.

(ii) It would be some consolation for her, if there was yet another soul, awake like her, to sustain her by recounting the Lord’s wondrous deeds as Trivikrama or tell her that she needn’t expect the Lord whose

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

உருகுகின்றேனே — உருகுவதையே; நின்று — நிலையாகப் பெற்ற என்னை; போல — போல்; நெடு வானம் — பரந்த ஆகாசமும்; சென்று உருகி — உருகிப் போய் அதனால்; நுண் துளியாய் — நுண்ணிய பனித்துளியாய்; செல்கின்ற — செல்கின்ற; கங்குல் வாய் — இரவுப் பொழுதில்; அன்று ஒரு கால் — முன்பொரு காலத்தில்; வையம் அளந்த — உலகை அளந்த; பிரான் — பெருமான்; வாரான் என்று — வரமாட்டான் என்று; ஒன்று ஒருகால் — ஒரு வார்த்தை கூட; சொல்லாது — இது பற்றிக் கூறாமல்; உலகோ — உலகமே; உறங்குமே! — உறங்குகின்றதே! அந்தோ!

nedu — the vastly spacious; vānam — sky; senṛu — waning; urugum — melting; nuṇ — tiny; thul̤i — droplets; āy — having; selginṛa — (continuously) going on; kangul vāy — in the night; anṛu — that day (when mahābali encroached upon); orukāl — back then; vaiyam — earth; al̤andha — measured; pirān — the one who benefits the whole world; vārān — is he coming today; enṛu — at least saying so; onṛu — a word; orukāl — once; sollādhu — without saying so; ulagu — world; uṛangum — sleeping; ŏ! — parānguṣa nāyaki saying with disgust -what kind of attitude is this?-; uṛanguvān pŏl — pretending to be sleeping (when getting an opportunity to do so); yŏgu — the meditation of thinking about protecting the world

Detailed Explanation

In this tenth pāsuram of the fourth chapter in the fifth decade of Nammāzhvār's Tiruvāymozhi, the divine soul embodied as parāṅguśa nāyaki reaches a crescendo of sorrowful bewilderment. As she endures the profound anguish of separation from her Lord through the oppressive darkness of the night, she observes with dismay that the entire world remains oblivious, lost

+ Read more

TVM 5.4.9 TVM 5.4.11