TVM 5.3.4

The Sprout of Love for Kaṇṇaṉ Has Flourished!

கண்ணனிடம் கொண்ட காதல்முளை தழைத்துவிட்டதே!

3258 ஊரவர்கவ்வையெருவிட்டு அன்னைசொல்நீர்படுத்து *
ஈரநெல்வித்திமுளைத்த நெஞ்சப்பெருஞ்செய்யுள் *
பேரமர்காதல் கடல்புரையவிளைவித்த *
காரமர்மேனி! நங்கண்ணன்தோழீ! கடியனே.

TVM.5.3.4

3258 ūravar kavvai ĕru iṭṭu * aṉṉai cŏl nīr paṭuttu *
īra nĕl vitti mul̤aitta * nĕñcap pĕruñ cĕyyul̤ **
per amar kātal * kaṭal puraiya vil̤aivitta *
kār amar meṉi * nam kaṇṇaṉ tozhī! kaṭiyaṉe (4)

Ragam

Biyāgadai / பியாகடை

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

3258. Kaṉṉaṉ, my cloud-hued Lord, has indeed done me so much; He turned the rebukes of the folks around into rich manure, made my mother’s sobering counsel the channel of irrigation, and sowed the seed of devotion. This raised a rich crop of God-love in the spacious field of my heart, big as the ocean. Could such a One, my mate, be dubbed cruel and devoid of compassion?

Explanatory Notes

(i) Mate to the Nāyakī: “I don’t mind your being indifferent to public opinion, if the Lord were at least with you, but now, you are neither here nor there. Why not give up the Lord who seems to treat you as of no consequence?”.

Nāyakī to the Mate: “Is it you speaking like this? How can I at all blame the Lord Who has kindled in me the undying flame of love? Smitten

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

தோழீ! — தோழியே!; ஊரவர் கவ்வை — ஊரார் பழிச்சொல்லையே; எரு இட்டு — எருவாக இட்டு; அன்னை சொல் — அன்னையின் ஆதரவையே; நீர் மடுத்து — நீராகப் பாய்ச்சி; ஈர நெல் வித்தி — ஆசை என்னும் நெல் விதைத்து; முளைத்த — முளைத்த; நெஞ்ச — நெஞ்சாகிற; பெருஞ்செய்யுள் — பெரிய வயலிலே; பேர் அமர் — பெருத்த ஊர் பூசலையுடைய; காதல் — விளைவிப்பதான காதலாகிற பயிரை; கடல் புரைய — கடல் போல் அபரிமிதமாக; விளைவித்த — விளைவித்த; கார் அமர் மேனி — கார்மேக நிறமுடைய; நம் கண்ணன் — நம்முடைய கண்ணன்; கடியனே? — கெட்டவன் ஆகிவிட்டானா?

eru — manure; ittu — using; annai — mother-s; sol — constant advise; nīr — water; paduththu — using; īram — desire; nel — paddy seeds; viththi — sowing; mul̤aiththa — sprout; nenjam — heart; perum — big; sey ul̤ — in the fertile field; pĕr — huge; amar — having noisy accusations of people; kādhal — devotion; kadal puraiya — abundant like ocean; vil̤aiviththa — made to occur; kār — cloud like nature; amar — having; mĕni — having divine form; nam — our obedient; kaṇṇan — krishṇa; thŏzhi — ŏh friend (who praised his qualities before and engaged me in him)!; kadiyanĕ — (now, to be blamed) has he become cruel?; kadiyan — having cruelty (ignoring others while quickly engaging in his activities); kodiyan — being evil (walking away once such activity is completed)

Detailed Explanation

In this fourth pāśuram of the chapter, the dramatic setting intensifies. Parāṅguśa Nāyakī's dear friend (tōzhī), witnessing her beloved's deep suffering in separation and the constant accusations hurled by the townspeople (ūravar kavvai), concludes that Emperumān is merciless and cruel for not appearing. Seeking to dissuade the Āzhvār from this painful love, the

+ Read more

TVM 5.3.3 TVM 5.3.5