TVM 4.7.5

O Father! Come and Grace Me Right Now.

அப்பனே! இப்பொழுதே வந்தருள்

3193 அப்பனே! அடலாழியானே! * ஆழ்கடலைக்கடைந்த
துப்பனே! * உன்தோள்கள்நான்கும் கண்டிடக்கூடுங்கொல்? என்று *
எப்பொழுதும்கண்ணநீர்கொண்டு ஆவிதுவர்ந்துதுவர்ந்து *
இப்போழுதேவந்திடாயென்று ஏழையேன்நோக்குவனே.

TVM.4.7.5

3193 appaṉe aṭal āzhiyāṉe * āzh kaṭalaik kaṭainta
tuppaṉe * uṉ tol̤kal̤ nāṉkum * kaṇṭiṭak kūṭuṅkŏl? ĕṉṟu **
ĕppŏzhutum kaṇṇa nīr kŏṇṭu * āvi tuvarntu tuvarntu *
ippŏzhute vantiṭāy ĕṉṟu * ezhaiyeṉ nokkuvaṉe (5)

Ragam

Kandā / கண்டா

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiruppārkadal

Simple Translation

3193. Oh, great Benefactor, my potent Lord, holding the valiant discus. You churned the deep ocean and delivered the nectar. Eager to behold your lovely four shoulders, I want you to come to me right now; tears welling up forever. Greedily, I look around, my soul drying up again and again.

Explanatory Notes

(i) The Āzhvār exclaims how greedy he is trying to see the Lord, inaccessible even to the exalted Brahmā and other Devas, and that too, right now. But then, he longs to see the Lord's shoulders unlike the Devas who were, all the time, looking at the ocean for the nectar to come up, foregoing the pleasure of beholding the Lord moving around with His thousand shoulders,

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

அப்பனே! — உபகாரம் செய்யும் இயல்வினனே!; அடல் ஆழியானே! — ஆற்றல் மிகுந்த சக்கரம் உடையவனே!; ஆழ் கடலைக் கடைந்த — ஆழமான கடலை கடைந்து; துப்பனே! — அமுதம் அளித்தவனே!; உன் தோள்கள் நான்கும் — உன் தோள்கள் நான்கையும்; கண்டிட — கண்ணால் காண; கூடுங்கொல்? என்று — முடியுமோ என்று; எப்பொழுதும் — எப்பொழுதும்; கண்ண நீர் கொண்டு — கண்களில் நீர் ததும்ப; ஆவி துவர்ந்து துவர்ந்து — மனம் உருகி; இப்போழுதே — இப்போழுதே உடனே; வந்திடாய் என்று — வரவேண்டும் என்று விரும்பி; ஏழையேன் — சபலனான நான்; நோக்குவனே — சுற்றுமுற்றும் பார்க்கிறேன்

āzh kadalai — deep ocean; kadaindha — churned and fulfilled their [devotees-- here dhĕvas-] desires; thuppanĕ — ŏh very majestic lord!; un thŏl̤gal̤ nāngum — your four shoulders; kaṇdidak kūdum kol — is it possible to see?; enṛu — thinking in this manner; eppozhudhum — always; kaṇṇa nīr koṇdu — with tearful eyes; āvi — prāṇa (life); thuvarndhu thuvarndhu — drying up more and more; ippozhudhĕ — right now (before existence ceases); vandhidāy — you should come; enṛu — looking forward with great eagerness; ĕzhaiyĕn — the desirous me; nŏkkuvan — seeing (in the direction from where he may come seeing my current state of existence); nāl̤ thŏṛum — everyday; ennudaiya — my

Detailed Explanation

In this fifth pāśuram of the chapter, the divine Āzhvār, having contemplated the supreme nature of Śrīman Nārāyaṇa, finds himself unable to sustain his very existence. He reflects upon how Bhagavān, though supremely difficult for even celestial beings like Brahmā to attain, mercifully engages in great efforts to fulfill the desires of His devotees. Pondering these glorious

+ Read more

TVM 4.7.4 TVM 4.7.6