TVM 4.3.10

For My Salvation, I Praised Our Lord Alone

யான் உய்ய எம்பெருமானையே ஏத்தினேன்

3154 யானுமேத்தி ஏழுலகும்முற்றுமேத்தி * பின்னையும்
தானுமேத்திலும் தன்னையேத்தவேத்தவெங்கெய்தும்? *
தேனும்பாலும்கன்னலும் அமுதுமாகித்தித்திப்ப *
யானுமெம்பிரானையேயேத்தினேன் யானுய்வானே.

TVM.4.3.10

3154 yāṉum etti * ezh ulakum muṟṟum etti * piṉṉaiyum
tāṉum ettilum * taṉṉai etta etta ĕṅku ĕytum? **
teṉum pālum kaṉṉalum * amutum ākit tittippa *
yāṉum ĕm pirāṉaiye ettiṉeṉ * yāṉ uyvāṉe (10)

Ragam

Ārabi / ஆரபி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

3154. How can His great glory ever be exhausted if I sing His praise, followed by all the worlds and the Lord Himself? Sweet unto me like honey, milk, and candy, I subsist by lauding my nectarean Lord.

Explanatory Notes

The Āzhvār, blest by the Lord with divine knowledge, full and complete, sings His praise, all the worlds without distinction of high and low, knowledgeable or otherwise, extol Him and then, the Omniscient, Omnipotent Lord Himself follows suit. And yet, all of them, put together cannot exhaust His glory, even if they sang His praise for ages, notwithstanding the involvement

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

யானும் — எம்பெருமானருளால் அறிவுபெற்ற நானும்; ஏத்தி — துதித்து; ஏழ் உலகும் — எல்லாவுலகங்களும் ஒன்று கூடி; முற்றும் ஏத்தி — எல்லோரும் துதித்தும்; பின்னையும் — மேலும்; தானும் — எம்பெருமானான; ஏத்திலும் — தானுங்கூடி ஏத்தினாலும்; தன்னை ஏத்த ஏத்த — தன்னைத் துதிக்கத் துதிக்க; எங்கு எய்தும்? — அந்த புகழ் எங்கு போய் முடியும்?; யான் உய்வானே — நான் உய்வதற்காக; தேனும் பாலும் — தேனும் பாலும்; கன்னலும் அமுதும் ஆகி — கன்னலும் அமுதும் ஆகி; தித்திப்ப — எனக்கு தித்திக்கும்படி அநுபவம் தந்த; யானும் எம்பிரானையே — அடியேன் எம்பிரானையே; ஏத்தினேன் — வாழ்த்தி வணங்கினேன்

ĕththi — glorify; muṝum — without distinction between ignorant and wise; ĕzhulagum — all the worlds; ĕththi — glorify; pinnaiyum — further more; thānum — he himself (who is sarvagya (omniscient) and bestows knowledge to everyone); ĕththilum — even if glorifies; thannai — him (who is incomprehensible); ĕththa ĕththa — repeatedly glorify (without repeating the same aspect); engu — where (ḥow); eydhum — can we complete?; thĕnum — honey; pālum — milk; kannalum — sugar; amudhumāgi — like nectar; thiththippa — relishable/sweet (in all manners); em — one who bestowed me such enjoyment [of him]; pirānaiyĕ — great benefactor only; yān — ī; uyvān — for my uplifting; yānum — ī too; ĕththinĕn — glorified; uyvu upāyam — means for uplifting

Detailed Explanation

In this tenth pāsuram, our Āzhvār, consumed by an overwhelming attachment to the Lord, resolves to glorify Emperumān as an essential act for his own spiritual sustenance. He reveals the profound truth of Sriman Nārāyaṇa’s divine love (praṇayitva), which is of such an infinite nature that it cannot be fully glorified by the Āzhvār himself, by the entirety of the created

+ Read more

TVM 4.3.9 TVM 4.3.11