TVM 3.1.5

O Tirumāl! You are Everywhere and in Everything.

திருமாலே! நீ எங்கும் எதிலும் உள்ளாய்

3017 வருந்தாதவருந்தவத்த மலர் கதிரின்சுடருடம்பாய் *
வருந்தாதஞானமாய் வரம்பின்றிமுழுதியன்றாய்! *
வருங்காலம்நிகழ்காலம் கழிகாலமாய் * உலகை
ஒருங்காகஅளிப்பாய்! சீர் எங்குஉலக்கஓதுவனே?

TVM.3.1.5

3017 varuntāta arum tavatta * malar katiriṉ cuṭar uṭampu āy *
varuntāta ñāṉam āy * varampu iṉṟi muzhutu iyaṉṟāy **
varum kālam nikazh kālam * kazhi kālam * āy ulakai
ŏruṅkāka al̤ippāy cīr * ĕṅku ulakka otuvaṉe? (5)

Ragam

Kuṇḍakriya / குண்டக்கிரியா

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Divya Desam

Thirumālirum Solai

Simple Translation

3017. You assume Your resplendent form at Your own sweet will, perhaps as a result of Your devotees' great penance. Supreme knowledge is Yours effortlessly, pervading and protecting the worlds without limits. Time is at your command—past, present, and future. How can I fully describe all Your attributes?

Explanatory Notes

The preceding stanza (3-1-4) stands in isolation; in the midst of his enjoyment of Lord Aḻakar, the Āzhvār’s heart leapt towards the straying humanity and deplored their failure, rather their inability to feast on the exquisite charm of Aḻakar. This song has, therefore, to be studied in continuation of the third stanza where the Āzhvār had said” Oh, Kovindā, how can I

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

வருந்தாத — முயற்சி இல்லாத இயல்பான; அரும் தவத்த — அருமையான தவத்தின்; மலர் — பலனோ என்னும்படி; கதிரின் — கிரணங்களின்; சுடர் — ஒளியுடைய; உடம்பாய் — வடிவு உடையவனாய்; வருந்தாத — இயல்பான; ஞானமாய் — ஞானமுடையவனாய்; வரம்பு இன்றி — எல்லையில்லாதபடி; முழுது இயன்றாய் — எங்கும் வியாபித்திருப்பவனே!; வரும் காலம் — எதிர்காலம்; நிகழ் காலம் — நிகழ்காலம்; கழி — இறந்தகாலம் என்று; காலமாய் — மூன்று காலங்களுக்கும் தலைவனாய்; உலகை — உலகங்களை; ஒருங்காக — ஒருபடியாக; அளிப்பாய்! — காப்பாற்றுபவனே!; சீர் எங்கு — உன்னுடைய குணங்களை எங்கே; உலக்க ஓதுவனே — முழுவதுமாக முடியக் கூறுவேன்

varundhādha — not attainable without great efforts; aru(m) — difficult to attain; thavaththa — to be said as the result of (such) penances; malar — blossomed; kadhirin — having rays; sudar — radiant; udambai — having as form; varundhādha — natural instead of attaining through efforts; gyānamāy — being the one which (such) knowledge; varambu — limit; inṛi — not having; muzhudhu — all entities; iyanṛāy — one who is residing; varungālam nigazhkālam kazhikālamāy — being present in all times (future, present and past); ulagai — world; orungāga — to stabiliśe; al̤ippāy — ŏh one who protects!; sīr — qualities (which are there due to your natural radiance, radiance in your knowledge, omnipresence and protection); engu — where (how); ulakka — comprehensively; ŏdhuvan — can ī speak?

Detailed Explanation

In this fifth pāśuram, a sublime dialogue unfolds between Bhagavān and His beloved devotee. The preceding verses are directly connected to this one, with the fourth pāśuram being a brief compassionate digression on the great loss suffered by worldly people. Seeing the Āzhvār fall silent, Emperumān mercifully enquires, "Why do you declare, 'gōvindhā paṇburaikka māttēnē'

+ Read more

TVM 3.1.4 TVM 3.1.6