TVM 2.6.3

வள்ளலே! என்னே நின்னருள்!

2958 தாமரைக்கண்ணனை விண்ணோர்பரவுந்தலைமகனை * துழாய்விரைப்
பூமருவுகண்ணி எம்பிரானைப்பொன்மலையை *
நாமருவிநன்கேத்தியுள்ளிவணங்கி நாம்மகிழ்ந்தாட * நாவலர்
பாமருவிநிற்கத்தந்த பான்மையே! வள்ளலே!

2958 tāmaraik kaṇṇaṉai * viṇṇor paravum talaimakaṉai * tuzhāy viraip
pū maruvu kaṇṇi * ĕm pirāṉaip pŏṉmalaiyai **
nām maruvi naṉku etti * ul̤l̤i vaṇaṅki nām makizhntu āṭa * nāvu alar
pā maruvi niṟkat tanta * pāṉmaiye val̤l̤ale (3)

Ragam

Ānandabhairavi / ஆனந்தபைரவி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

The lotus-eyed Lord, adored by the Celestials and Nithyasuris, and wearing a fragrant tulacī garland, is my great benefactor and is as precious as a mountain of gold. He even allows us to praise Him through the songs we compose, dance in ecstasy, meditate, and worship Him. How generous of Him!

Explanatory Notes

(i) Entranced by the sweet glances from His lotus eyes, the celestials keep singing His glory, all the time. It was indeed very generous of the Lord, as the Āzhvār would put it, that He could likewise enable even him, so low, to meditate on Him and compose songs in His praise and sing besides revealing to him, out of His own free will and grace, His exquisite beauty, bedecked + Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate poetry to prose conversion (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continiously to form the sentence and understand the simple meaning of those verse.)

தாமரை — தாமரைமலர் போன்ற; கண்ணனை — கண்களை உடையவனும்; விண்ணோர் பரவும் — நித்யஸுரிகள் புகழும்படியான; தலைமகனை — மேன்மையுடையவனும்; விரை பூ மருவு — மணம் மிக்க மலர்களால் தொடுக்கப்பட்ட; துழாய் கண்ணி — துளசி மாலை அணிந்த; எம்பிரானை — பெருமானும்; பொன் மலையை — பொன் மலை போன்றவனுமான; நாம் மருவி — பெருமானை நாம் அடைந்து; நன்கு ஏத்தி — நன்றாகத் துதித்து அநுபவிக்கும் பேற்றை; உள்ளி வணங்கி — சிந்தித்து வாழ்த்தி வணங்கி; நாம் மகிழ்ந்து ஆட — நாங்கள் மகிழ்ந்து ஆட; நாவு அலர் — வாயால் எப்போதும் பாசுரங்களான; பா மருவி நிற்க — திருவாய்மொழி பாடி நிற்க; தந்த — உபகாரம் செய்தருளின உன்னுடைய; வள்ளலே! — வள்ளல் தன்மையான; பான்மையே! — ஸ்வபாவம் தான் என்னே!

thāmarai — like a lotus flower; kaṇṇanai — having eyes; viṇṇŏr — nithyasūris; paravum — being eternally glorified; thalai maganai — having greatness; virai — buds; pū — flowers; maruvu — filled; thuzhāyk kaṇṇi — being the one who is decorated with thul̤asi garland; em — for us; pirānai — being the lord; ponmalaiyai — (due to that togetherness) one who is shining like a golden mountain; nām — we (without leaving, seeing our own lowly nature); maruvi — approached; nangu — (like nithyasūris, to be qualified for paramapadham) in a fine manner; ĕththi — glorifying; ul̤l̤i — meditating like them (nithyasūris) in our mind; vaṇangi — falling at his lotus feet; nām — we; magizhndhu — being joyful; āda — to dance; nā — in the tongue; alar — born; pā — in the poem; maruvi — being attached; niṛka — to be singing thiruvāimozhi; thandha — one who bestowed; pānmai — svabhāvam (nature/quality); ĕy — fitting; val̤l̤al — one who is with generosity

Detailed WBW explanation

Highlights from Nampil̤l̤ai's Vyākhyānam as documented by Vadakkut Thiruvīdhip Pil̤l̤ai

Thāmaraik Kaṇṇanai ... - Nityasūris, by their very nature, feel utterly overwhelmed when Emperumān glances at them even once. They begin to extol Emperumān, their praises resembling the incoherent utterances of one afflicted by fever. This phenomenon is elucidated in the

+ Read more

TVM 2.6.2 TVM 2.6.4