TVM 1.5.8

O Wondrous Lord! What a Thing Your Māyā Is!

மாயோனே! நின் மாயைதான் என்னே!

2842 உண்டாயுலகேழ்முன்னமேஉமிழ்ந்துமாயையாற்புக்கு *
உண்டாய்வெண்ணெய்சிறுமனிசர் உவலையாக்கைநிலையெய்தி *
மண்தான்சோர்ந்ததுண்டேலும் மனிசர்க்காகும்பீர் * சிறிதும்
அண்டாவண்ணம்மண்கரைய நெய்யூண்மருந்தோ? மாயோனே!

TVM.1.5.8

2842 uṇṭāy ulaku ezh muṉṉame * umizhntu māyaiyāl pukku *
uṇṭāy vĕṇṇĕy ciṟu maṉicar * uvalai ākkai nilai ĕyti **
maṇ tāṉ corntatu uṇṭelum * maṉicarkku ākum pīr ciṟitum *
aṇṭāvaṇṇam maṇ karaiya * nĕy ūṇ marunto? māyoṉe (8)

Ragam

Kalyāṇi / கல்யாணி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

2842. Wondrous Lord, Once you ate up all the worlds seven And then spat them out, You then came at your volition Into this world, assuming the frail form of a human And ate all the butter (in Gokul) leaving no remnant; Could it be that you thus sought to dissolve the remnants Of mud still sticking inside and keep off indigestion. The fell sickness that befalls humans? (I think it wasn’t that).

Explanatory Notes

We are indeed under a deep debt of gratitude to those intellectual stalwarts, our great Pūrvācāryas, which we can hardly repay. Look at how they have delved in and unfolded the genesis of this song, from the way it has been worded. The Lord was bent upon having a rapport with the Āzhvār and hit upon a plan which would work well and bring round the Āzhvār, shaking off his

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

மாயோனே! — ஆச்சரியபூதனே!; உலகு ஏழ் — ஏழுலகங்களையும்; முன்னமே உண்டாய் — முற்காலத்தில் உண்டாய்; உமிழ்ந்து — அவற்றை வெளிப்படுத்தினாய்; சிறு மனிசர் — சிறிய மனிதருடைய; உவலை ஆக்கை — அருவருப்பான உடல் நிலையை; நிலை எய்தி — அடைந்து; மாயையால் — மாயையினால் இவ்வுலகில்; புக்கு — வந்து அவதரித்து; வெண்ணெய் உண்டாய் — வெண்ணெய் உண்டாய்; மண் தான் சோர்ந்தது — மண் மிகுதியாக சேர்ந்து; உண்டேலும் — இருப்பினும்; மனிசர்க்கு — மனிதர்களுக்கு; ஆகும் பீர் — உண்டாகக்கூடிய நோய் உனக்கு; சிறிதும் அண்டா வண்ணம் — சிறிதும் வராதபடி; மண் கரைய — மண் கரைய; நெய் ஊண் மருந்தோ? — நெய் மருந்தாகுமோ?

māyŏnĕ — ŏh amaśing person (who does not get impacted negatively even while mixing with everyone in all aspects); munnamĕ — once upon a time; ulagĕzh — the seven worlds (which is a sample of all creation); uṇdāy — you consumed; umizhndhu — (without any residue) spat them out; siṛu manisar — insignificant humans; uvalai — to be avoided/abandoned; ākkai — body; nilai — position/situation; eydhi — descended/took; māyaiyāl — in cunning ways; pukku — entered; veṇṇey — butter; uṇdāy — ate; maṇdhān — some residue from the earth that was consumed before; sŏrndhu adhu uṇdĕlum — remaining that is present; manisarkku — for the humans; āgum — that occur; bīr — indigestion; siṛidhum — even a little; aṇdā vaṇṇam — kept away; maṇ — that soil; karaiya — to dissolve; ney ūṇ — (in a different incarnation) eating ghee; marundhŏ — is that a medicine? no

Detailed Explanation

In this eighth pāśuram of the chapter, we witness a profound and intimate exchange between the Āzhvār and Emperumān. Having reached a state of deep despair, the Āzhvār resolves to curse his own self and move away from Sriman Nārāyaṇa, believing himself to be unfit for the divine association he so desperately craves. Seeing his beloved devotee on the verge of departure,

+ Read more

TVM 1.5.7 TVM 1.5.9