Divya Prabandam »
Thirumālai

TM 4

After Attaining Araṅgan, There is No Affliction

அரங்கனை அடைந்தபின் அல்லலே இல்லை

875 மொய்த்தவல்வினையுள்நின்று மூன்றெழுத்துடையபேரால் *
கத்திரபந்துமன்றே பராங்கதிகண்டுகொண்டான் *
இத்தனையடியரானார்க்கு இரங்கும்நம்மரங்கனாய
பித்தனைப்பெற்றுமந்தோ! பிறவியுள்பிணங்குமாறே.
TM.4
875 mŏytta valviṉaiyul̤ niṉṟu * mūṉṟu ĕzhuttu uṭaiya perāl *
kattirapantum aṉṟe * parāṅkati kaṇṭu kŏṇṭāṉ **
ittaṉai aṭiyar āṉārkku * iraṅkum nam araṅkaṉ āya *
pittaṉaip pĕṟṟum anto * piṟaviyul̤ piṇaṅkumāṟe (4)

Ragam

Sahāna / ஸஹானா

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Divya Desam

Simple Translation

875. When Kstrabandu suffered from bad karmā, he worshipped the god, recited the three syllables of the word “Govinda” and received Mokshā but even after having Rangan, the crazy god who gave his grace to devotees like Ksatrabandu, these samsAris continue to indulge in activities, which sink them deeper into the quagmire of repeated births, instead of getting out of it by reciting the divine names.

Velukkudi Sri. U. Ve. Krishnan Swami’s Upanyasam

TM.4

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)
மொய்த்த — அடர்ந்து கிடக்கிற; வல்வினையுள் — கொடிய பாபக்கடலினுள்ளே; நின்று — இருந்தும்; மூன்றெழுத்து — மூன்றெழுத்தான; உடைய — கோவிந்த என்ற; பேரால் — நாமத்தாலே; கத்திரபந்தும் — கத்திரபந்து என்னும் மஹாபாபியும்; அன்றே — அன்றோ; பராங்கதி — பரமபதவியை; கண்டு கொண்டான் — அநுபவிக்கிறான்; இத்தனை அடியர் — இப்படிப்பட்ட அடியவர்களாக; ஆனார்க்கு — இருப்பவர்களுக்கும்; இரங்கும் — அருள்புரிகின்ற; நம் அரங்கன் ஆய — நம் அரங்கனை; பித்தனைப் பெற்றும் — பெற்றும்; பிறவியுள் — ஸம்ஸாரத்தில் அகப்பட்டு; பிணங்குமாறே! அந்தோ! — வருந்துவது ஏனோ! அந்தோ!
moyththa — surrounding fully; valvinaiyul̤ ninṛu — standing in the ocean of grave sins; mūnṛezhuththu udaiya pĕrāl — due to the divine name of “gŏvindha” with three syllables; kaththirabandhum anṛĕ — even kshathrabandhu; parāngathi — high status of paramapadham; kaṇdu koṇdān — had the experience of enjoying; iththanai adiyar ānārkku — for such agreeable people; irangum — having pity and showering grace; nam arangan āya piththanai — our azhagiya maṇavāl̤an (ṣrirangam uthsavap perumāl̤) who has deep affection for his followers; peṝum — even after having him as swāmy (master); piṛaviyul̤ — getting caught in repeated births; piṇangum āṛĕ — the way we despair; andhŏ — ŏh! [how sad it is!]

Detailed Explanation

Moyththa – Sins incessantly besiege the jīvātma, clamoring "I am the foremost," akin to bees swarming a hive or ants flocking to a pot of ghee. This vivid imagery is drawn from Periyāzhvār's pāsuram (5-2-1), "neykkudatthaip paṟṟiyēṟum eṟumbugazh." Similarly, when the army of monkeys reached the shores of Laṅkā, their cries of "It is for me" echoed, fueled by the anticipation

+ Read more
TM 3TM 5