TKT 1

I Have Seen and Found Tirumāl; Henceforth, I Shall Not Let Him Go

மாலைக் கண்டு கொண்டேன்; இனி விடுகிலேன்

2032 நிதியினைப்பவளத்தூணை நெறிமையால்நினையவல்லார் *
கதியினைக்கஞ்சன்மாளக் கண்டுமுன்அண்டமாளும் *
மதியினைமாலைவாழ்த்தி வணங்கிஎன்மனத்துவந்த *
விதியினைக்கண்டுகொண்ட தொண்டனேன்விடுகிலேனே. (2)

2032 ## nitiyiṉaip paval̤at tūṇai * nĕṟimaiyāl niṉaiya vallār *
katiyiṉaik kañcaṉ māl̤ak * kaṇṭu muṉ aṇṭam āl̤um **
matiyiṉai mālai vāzhtti * vaṇaṅki ĕṉ maṉattu vanta *
vitiyiṉaik kaṇṭu kŏṇṭa * tŏṇṭaṉeṉ-viṭukileṉe-1

Ragam

Tōdi / தோடி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

2032. I bow and praise him, the wise Thirumāl, a treasure, a coral pillar, my fate. He killed Kamsan to protect the world. If the devotees think of him as a true path, he will give them Mokshā, and I am his devotee and he has entered my heart. I will not leave him.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

நிதியினை — நிதிபோன்றவனும்; பவளத் தூணை — பவழத் தூண் போல் இனியவனும்; நெறிமையால் — முறையாக அவனை; நினைய வல்லார் — சிந்திப்பவர்களுக்கு; கதியினை — கதியாயிருப்பவனும்; முன் — முன்பு; கஞ்சன் மாள — கம்சனை முடித்து; கண்டு அண்டம் — உலகங்களை; ஆளும் — காத்தவனும்; மதியினை — அடியார்களுக்கு அருள்பவனுமான; மாலை வாழ்த்தி — திருமாலை வாழ்த்தி; வணங்கி — வணங்கும்படி; என் மனத்து வந்த — என் மனத்தில் வந்து நின்ற; விதியினை — என் பாக்யத்தை எம்பெருமானை; கண்டுகொண்ட — கண்டுகொண்ட; தொண்டனேன் — தொண்டனான நான்; விடுகிலேனே — இனி ஒருநாளும் விடமாட்டேன்

nitiyiṉai — He is as precious as treasure; paval̤at tūṇai — and sweet and radiant like a coral pillar,; niṉaiya vallār — to those who meditate; nĕṟimaiyāl — on Him properly; katiyiṉai — He is their refuge; kañcaṉ māl̤a — having destroyed Kamsa; muṉ — long ago; āl̤um — He protected; kaṇdu aṇdam — the worlds; mālai vāzhtti — having praised that Lord; vaṇaṅki — and bowed in reverence; matiyiṉai — who blesses His devotees; ĕṉ maṉattu vanta — He came and stood firmly in my heart; vitiyiṉai — My Lord — my good fortune itself; kaṇdukŏṇda — Having realized Him; tŏṇdaṉeṉ — I, His humble servant; vidukileṉe — will never, ever let go of Him

TKT 2