TCV 119

If I Think of You, My Afflictions Will Vanish

நின்னை நினைந்தால் வாட்டம் நீங்கும்

870 பொன்னிசூழரங்கமேய பூவைவண்ண! மாய!கேள் *
என்னதாவியென்னும் வல்வினையினுள்கொழுந்தெழுந்து *
உன்னபாதமென்னநின்ற ஒண்சுடர்க்கொழுமலர் *
மன்னவந்துபூண்டு வாட்டமின்றியெங்கும்நின்றதே. (2)

TCV.119

870 ## pŏṉṉi cūzh araṅkam meya * pūvai-vaṇṇa māya kel̤ *
ĕṉṉatu āvi ĕṉṉum * valviṉaiyiṉuṭ kŏzhuntu ĕzhuntu **
uṉṉa pātam ĕṉṉa niṉṟa * ŏṇcuṭark kŏzhumalar *
maṉṉa vantu pūṇṭu * vāṭṭam iṉṟi ĕṅkum niṉṟate (119)

Ragam

Mohana / மோஹன

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Divya Desam

Srirangam

Simple Translation

870. O Māyan with the color of a kāyām flower, god of Srirangam surrounded by the Ponni river, hear me. My heart has given up my bad karmā and worships your shining flower feet remaining with them without ever growing tired.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

பொன்னி சூழ் — காவிரியால் சூழப்பட்ட; அரங்கம் மேய — திருவரங்கத்துப் பெருமானே!; பூவை — காயாம்பூப்போன்ற; வண்ண! — நிறமுடையவனே!; மாய! — மாயனே!; கேள் — ஓர் விண்ணப்பம் கேட்டருள வேணும்; என்னது — என்னுடைய; ஆவி என்னும் — ஆத்மா என்கிற; வல்வினையினுள் — வலிய பாபத்தினுள்ளே; கொழுந்து — உன்னைக் குறித்து பக்தி முளைவிட்டு; எழுந்து — எழுந்து; உன்ன பாதம் — உன் பாதகமலம் திவ்யவிக்கிரகம்; என்ன நின்ற — என்று வேதம் கூறும்; ஒண் சுடர்க் — ஒப்பற்ற ஒளிமிக்க; கொழுமலர் — மென்மையான திருமேனியில்; மன்ன வந்து பூண்டு — நிலையாக வந்து ஈடுபட்டு; வாட்டம் இன்றி — ஸ்திரமாக; எங்கும் நின்றதே — வியாபித்தது

araṅkam meya — o Lord of Sri Rangam; pŏṉṉi cūḻ — that is surrounded by Kaveri river; vaṇṇa! — You, who possess the color of; pūvai — Kaya flower; māya! — o mysterious One!; kel̤ — please hear my request; ĕṉṉatu — within my; āvi ĕṉṉum — soul, which is; valviṉaiyiṉul̤ — caught in strong sins; kŏḻuntu — towards You, devotion has; ĕḻuntu — sprouted; ĕṉṉa niṉṟa — Vedas say that; uṉṉa pātam — towards Your feet is most divine; kŏḻumalar — and your soft sacred body; ŏṇ cuṭark — with matcheless brilliance; maṉṉa vantu pūṇṭu — and has come to settle firmly; vāṭṭam iṉṟi — steadily; ĕṅkum niṉṟate — and become fully immersed

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

In His divine mind, Emperumān poses a silent question to the Āzhvār, His beloved devotee. He ponders, “Your mind, which is by nature achētanam (insentient) and merely an instrument for the ātmā, now possesses an affection for Us as profound as if it were a conscious agent (karthā) itself. This overwhelming love you bear for Us

+ Read more

TCV 118 TCV 120