PT 4.10.8

This is the Temple Where the Lord of the Discus Resides

ஆழியான் அமரும் கோயில் இது

1345 முடியுடைஅமரர்க்குஇடர்செயும்
அசுரர்தம்பெருமானை * அன்றுஅரியாய்
மடியிடைவைத்துமார்வைமுன்கீண்ட
மாயனார்மன்னியகோயில் *
படியிடைமாடத்தடியிடைத்தூணில்
பதித்தபன்மணிகளினொளியால் *
விடிபகலிரவென்றறிவரிதாய
திருவெள்ளியங்குடியதுவே.

PT.4.10.8

1345 muṭi uṭai amararkku iṭar cĕyyum * acurar-
tam pĕrumāṉai * aṉṟu ari āy
maṭiyiṭai vaittu mārvam muṉ kīṇṭa *
māyaṉār maṉṉiya koyil ** -
paṭiyiṭai māṭattu aṭiyiṭait tūṇil *
patitta pal maṇikal̤iṉ ŏl̤iyāl *
viṭi pakal iravu ĕṉṟu aṟivu-aritu āya * -
tiruvĕl̤l̤iyaṅkuṭi-atuve-8

Ragam

Mohana / மோஹன

Thalam

Aḍa / அட

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiru Velliyankudi

Simple Translation

1345. Our lord Māyan who took the form of a lion and split open the chest of Hiranyan, the king of the Asurans when he vexed the gods, the kings of the sky, stays in the temple in Thiruvelliyangudi where the jewels studding the pillars of the palaces shine so bright it is hard to know whether it is day or night.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

முடி உடை — கிரீடம் அணிந்த; அமரர்க்கு — தேவர்களுக்கு; இடர் — துன்பங்களை; செய்யும் — விளைவித்துக் கொண்டிருந்த; அசுரர் தம் — அசுரர்களின்; பெருமானை — தலைவனான இரணியனை; அன்று — பிரகலாதன் நலிவுபட்ட அன்று; அரியாய் — நரசிம்மனாய்; மடி இடை வைத்து — மடியில் வைத்து; மார்வம் முன் — மார்பை; கீண்ட — கிழித்து அழித்தவனுமான; மாயனார் — மாயன்; மன்னிய கோயில் — இருக்கும் கோயில்; படியிடை — பூமியிலுள்ள; மாடத்து — மாடங்களில்; அடியிடைத் தூணில் — நாட்டிய தூண்களில்; பதித்த பல் — பதித்த பலவித; மணிகளின் — ரத்தினங்களின்; ஒளியால் — ஒளியால்; விடி — விடியற்காலமென்றும்; பகல் — பகற்காலமென்றும்; இரவு என்று — இராக்காலமென்றும்; அறிவு அரிது ஆய — அறிய முடியாமலிருக்கிற; திருவெள்ளியங்குடி — திருவெள்ளியங்குடி; அதுவே — என்னும் தலம்

mudiyudai — being crowned (and thus prideful); amararkku — for dhĕvathās; idar — sorrow; seyyum — causing; asurar tham — for asuras; perumānai — hiraṇya, who is the king; anṛu — when prahlādhan was tortured; ariyāy — being narasimha; mun — previously; madiyidai — on the lap; vaiththu — kept; mārvai — his chest; kīṇda — tore apart; māyanār — amaśing sarvĕṣvaran; manniya — remaining fixed; kŏyil — dhivyadhĕṣam is; padiyidai — on earth; mādaththu — in mansions; adiyidai — placed; thūṇil — pillars; padhiththa — embossed; pal — many types of; maṇigal̤in — gems-; ol̤iyāl — lustre; vidi — as early morning; pagal — as day; iravu enṛu — as night; aṛivu aridhāya — being difficult to know; thiruvel̤l̤iyangudi adhuvĕ — it is thiruvel̤l̤iyangudi

Detailed Explanation

The Supreme Lord, Sriman Nārāyaṇa, in His divine manifestation as Narasiṃha, once confronted Hiraṇyakaśipu, the formidable king of the asuras. This wicked king was a source of immense sorrow for the celestial devatās, who, in their own right, were afflicted with the arrogance of considering themselves the ultimate lords. The sacred abode where this wondrous and all-powerful

+ Read more

PT 4.10.7 PT 4.10.9