PT 4.10.7

This is the Abode of Lord Narasiṁha

நரசிங்கப்பெருமான் வாழ்விடம் இது

1344 ஓள்ளியகருமம்செய்வனென்றுணர்ந்த
மாவலிவேள்வியில்புக்கு *
தெள்ளியகுறளாய்மூவடிகொண்டு
திக்குறவளர்ந்தவன்கோயில் *
அள்ளியம்பொழில்வாய்இருந்துவாழ்குயில்கள்
அரியரியென்றவையழைப்ப *
வெள்ளியார்வணங்கவிரைந்தருள்செய்வான்
திருவெள்ளியங்குடியதுவே.

PT.4.10.7

1344 ŏl̤l̤iya karumam cĕyvaṉ ĕṉṟu uṇarnta *
māvali vel̤viyil pukku *
tĕl̤l̤iya kuṟal̤ āy mūvaṭi kŏṇṭu *
tikku uṟa val̤arntavaṉ koyil * -
al̤l̤i am pŏzhilvāy iruntu vāzh kuyilkal̤ *
ari ari ĕṉṟu avai azhaippa *
vĕl̤l̤iyār vaṇaṅka viraintu arul̤cĕyvāṉ * -
tiruvĕl̤l̤iyaṅkuṭi-atuve-7

Ragam

Mohana / மோஹன

Thalam

Aḍa / அட

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiru Velliyankudi

Simple Translation

1344. Our god took the form of a dwarf, went to the sacrifice of the Asuran king Mahabali who thought he could do anything he wanted, asked for three feet of land, grew tall in all directions and measured the earth and the sky. He stays in the temple in Thiruvelliyangudi where cuckoo birds living in beautiful alli groves call to the god Velliyār, exclaiming, “Hari, Hari!” and he hurries to them and gives them his grace.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

ஓள்ளிய கருமம் — சிறந்த அழகிய கருமமான; செய்வன் — தானம் செய்வேன்; என்று உணர்ந்த — என்று உணர்ந்த; மாவலி — மகாபலியின்; வேள்வியில் — வேள்வியில்; தெள்ளிய — தெளிவுள்ள; குறளாய் — வாமன மூர்த்தியாய்; புக்கு — புகுந்து; மூவடி — மூவடி நிலத்தை; கொண்டு — தானமாகப் பெற்று; திக்கு — எல்லாத் திசைகளிலும்; உற — வியாபிக்கும்படி; வளர்ந்தவன் — வளர்ந்தவன்; கோயில் — இருக்குமிடம் கோயில்; அள்ளி அம் — தாதுகளையுடைய அழகிய; பொழில் வாய் — சோலைகளிலே; இருந்து வாழ் — இருந்துகொண்டு வாழும்; குயில்கள் — குயில்கள்; அரி அரி — அரி அரி; என்று அவை அழைப்ப — என்று அவை கூவ; வெள்ளியார் — சாத்விகர்கள் வந்து; வணங்க — வணங்க; விரைந்து — அவனுக்கு விரைந்து; அருள் செய்வான் — அருள்செய்த; திருவெள்ளியங்குடி — திருவெள்ளியங்குடி; அதுவே — என்னும் தலம்

ol̤l̤iya — beautiful; karumam — the deed of offering oneself fully; seyvan — let me do; enṛu uṇarndha — thought as; māvali — mahābali-s; vĕl̤viyil — in the yāgam; thel̤l̤iya — having clarity (firm belief); kuṛal̤āy — being vāmanan; pukku — entered; mūvadi — three steps of land (from that mahābali); koṇdu — accepted as charity; thikku uṛa — to reach in all directions; val̤arndhavan — one who grew in his divine form; kŏyil — dhivyadhĕṣam is; al̤l̤i — having buds; am — beautiful; pozhilvāy — in the gardens; irundhu — residing; vāzh — remaining joyful; avai kuyilgal̤ — those cuckoos; ari ari enṛu — as -hari: hari:-; azhaippa — to remain calling out; vel̤l̤iyār — those who have sathva nature; vaṇanga — as they worship; viraindhu — very quickly; arul̤ seyvān — sarvĕṣvaran who is showing his mercy to them, his; thiruvel̤l̤iyangudi adhuvĕ — it is thiruvel̤l̤iyangudi

Detailed Explanation

The Supreme Lord, Sriman Nārāyaṇa, in His infinitely merciful incarnation as Vāmanan, manifested with a luminous clarity of purpose. He entered the grand sacrificial arena (yāgam) of Mahābali, who, for his part, was possessed by the noble thought, "Let me perform the beautiful deed of offering my very self and all my possessions." The Lord, in the guise of a radiant

+ Read more

PT 4.10.6 PT 4.10.8