Addressing the Lord Nambi, the āzhvār pleads for the grace that leads to salvation. The suffering of worldly existence is severe (as expressed through metaphor). To alleviate this suffering, one must seek refuge at the divine feet of the Supreme Lord. The āzhvār fervently prays to the Lord to remove the obstacles posed by the physical body and grant him the grace to experience and enjoy the divine presence. He falls at the Lord's divine feet, beseeching Him for this liberation.

நம்பியை நோக்கி, உய்யும் வகையருள் எனல். பிறவித் துன்பம் மிகவும் கொடிது. (உவமை வாயிலால் உரைத்தல்) பரமனின் திருவடிகளில் சரணம் புகுந்தே இத்துன்பத்தை நீக்கிக்கொள்ள வேண்டும். உன்னை அனுபவிப்பதற்குத் தடையாக உள்ள இந்தத் தேக சம்பந்தத்தை நீக்கி அருளவேண்டும் என்று பகவானை முன்னிலைப்படுத்தி, அவனுடை திருவடிகளில் விழுந்து வேண்டுகிறார் ஆழ்வார்.