PMT 9.4

My Heart Does Not Shatter!

என் நெஞ்சம் பிளக்கவில்லையே!

733 வாபோகுவா இன்னம்வந்து
ஒருகால்கண்டுபோ மலராள்கூந்தல் *
வேய்போலுமெழில்தோளிதன்பொருட்டா
விடையோன்றன்வில்லைச்செற்றாய்! *
மாபோகுநெடுங்கானம் வல்வினையேன்
மனமுருக்கும்மகனே! * இன்று
நீபோகஎன்னெஞ்சம் இருபிளவாய்ப்
போகாதேநிற்குமாறே!

PMT.9.4

733 vā poku vā iṉṉam vantu * ŏru kāl kaṇṭu po malarāl̤ kūntal *
vey polum ĕzhil-tol̤i taṉ pŏruṭṭā * viṭaiyoṉ taṉ villaic cĕṟṟāy **
mā poku nĕṭuṅ kāṉam * valviṉaiyeṉ maṉam urukkum makaṉe * iṉṟu
nī poka ĕṉ nĕñcam * iru pil̤avāyp pokāte niṟkumāṟe (4)

Ragam

Kāmbhoji / காம்போதி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

733. Dasaratha says, “Come here and go back to the forest, come and see me one more time before you go. O you who broke the bow of Shivā who rides the bull to marry your wife Sita with lovely hair decorated with flowers and beautiful bamboo-like arms. Now you are going to the wide forest and you make my heart suffer. Surely I must have done bad karmā. My son, you are leaving, yet my heart does not split in two. "

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

வா போகு வா — வாராய் செல்வாய் வருவாய்; இன்னம் வந்து — பின்னும் வந்து; ஒருகால் கண்டு போ — ஒரு தரம் பார்த்துவிட்டுப் போ; மலராள் கூந்தல் — பூக்களை சூடியவளும்; வேய் போலும் — மூங்கில் போன்ற; எழில் தோளி — அழகிய தோளையுடைய; தன் பொருட்டா — பிராட்டிக்காக; விடையோன் தன் வில்லை — சிவனுடைய தனுசை; செற்றாய்! — முறித்தவனே!; வல் வினையேன் — மகாபாபியான என்; மனம் உருக்கும் மகனே! — மனதை உருக்கும் மகனே!; இன்று — இப்பொழுது; மா போகு — யானை திரியும்; நெடுங் கானம் — காட்டுக்கு; நீ போக — நீ போகின்றாயே; என் நெஞ்சம் — என் மனமானது; இரு பிளவாய் — இரண்டாகப் பிளந்து; போகாதே — போகாமல்; நிற்குமாறே! — நிற்கின்றதே அந்தோ!

vā poku vā — come and go; iṉṉam vantu — come again; ŏrukāl kaṇṭu po — look at me once before you go; taṉ pŏruṭṭā — to marry Sita; malarāl̤ kūntal — who is adorned with flowers; ĕḻil tol̤i — and has the shoulders; vey polum — like bamboos; cĕṟṟāy! — You broke; viṭaiyoṉ taṉ villai — Shiva's bow; maṉam urukkum makaṉe! — O Son, You melt the heart; val viṉaiyeṉ — of mine, a great sinner; iṉṟu — now; nī poka — You are going; nĕṭuṅ kāṉam — to the forest where; mā poku — elephants roam; ĕṉ nĕñcam — how come my heart; pokāte — doesnt; iru pil̤avāy — splt into two; niṟkumāṟe! — and remain stable!

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

In this profoundly moving pāsuram, the Āzhvār, assuming the persona and unbearable grief of Emperor Daśaratha, voices a heart-rending lament. He mourns that Śrī Rāma, the very prince who with divine ease broke the celestial bow of Lord Śiva to win the hand of Sītāp pirāṭṭi, has now departed for the desolate wilderness. Despite this soul-shattering

+ Read more

PMT 9.3 PMT 9.5