PMT 9.2

O Rāma! How Did You Walk in the Forest!

இராமா! வனத்தில் நீ எவ்வாறு நடந்தனையோ!

731 வெவ்வாயேன்வெவ்வுரைகேட்டு இருநிலத்தை
வேண்டாதேவிரைந்து * வென்றி
மைவாயகளிறொழிந்துதேரொழிந்து
மாவொழிந்து வனமேமேவி *
நெய்வாயவேல்நெடுங்கண்நேரிழையும்
இளங்கோவும்பின்புபோக *
எவ்வாறுநடந்தனை? எம்மிரமாவோ!
எம்பெருமான்! என்செய்கேனே?

PMT.9.2

731 vĕvvāyeṉ vĕvvurai keṭṭu * iru nilattai veṇṭāte, viraintu * vĕṉṟi
maivāya kal̤iṟŏzhintu terŏzhintu * māvŏzhintu vaṉame mevi **
nĕyvāya vel nĕṭuṅkaṇ * nerizhaiyum il̤aṅkovum piṉpu poka *
ĕvvāṟu naṭantaṉai? ĕm irāmāvo * ĕmpĕrumāṉ ĕṉ cĕykeṉe (2)

Ragam

Kāmbhoji / காம்போதி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

731. Dasaratha says, “You listened to my cruel words and left quickly, leaving this kingdom with its victorious elephants, chariots and horses and went to the forest. Your lovely wife, decorated with ornaments, her long eyes like spears smeared with oil, and your younger brother Lakshmana followed you. How could you walk in that cruel forest? O our Rāma! You are my dear lord. What can I do?”

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

எம் இராமாவோ! — என் ராமனே!; வெவ்வாயேன் — கொடிய வாயையுடைய என்; வெவ்வுரை கேட்டு — கடுஞ்சொற்களைக் கேட்டு; இரு நிலத்தை — பெரிய பூமியை; வேண்டாதே — ஆள விரும்பாமல்; விரைந்து — விரைவாக; வென்றி மைவாய — வெற்றிதரும் மை நிறமுள்ள; களிறொழிந்து — யானையைத் தவிர்த்து; தேரொழிந்து — தேரைத் தவிர்த்து; மாவொழிந்து — குதிரையைத் தவிர்த்து; வனமே மேவி — காட்டையே அடைந்து; நெய்வாய — நெய் பூசிய நுனியுடைய; வேல் — வேல் போன்ற; நெடுங்கண் — நீள்விழி; நேரிழையும் — பிராட்டியும்; இளங்கோவும் — இளையவனும்; பின்பு போக — தொடர்ந்து வர; எவ்வாறு — எப்படித்தான்; நடந்தனை — நடந்து சென்றாயோ!; எம்பெருமான்! — நான்; என்செய்கேனே! — என் செய்வேன்!

ĕm irāmāvo! — my Rama!; vĕvvurai keṭṭu — You listened to the harsh words; vĕvvāyeṉ — that came out of my cruel mouth; veṇṭāte — without the desire to rule; iru nilattai — the vast earth; viraintu — You immediately left; vĕṉṟi maivāya — gave up kajal colored victorious; kal̤iṟŏḻintu — elephants; terŏḻintu — gave up the chariot; māvŏḻintu — gave up the horse; vaṉame mevi — and went to the forest; neriḻaiyum — along with Your wife; nĕṭuṅkaṇ — who has long eyes; vel — like spears; nĕyvāya — smeared with ghee; il̤aṅkovum — and Lakhsmanan; piṉpu poka — followed; ĕvvāṟu — how did You; naṭantaṉai — go by walking; ĕmpĕrumāṉ! — I; ĕṉcĕykeṉe! — dont know what to do!

Detailed Explanation

avathArikai (Introduction)

In this deeply moving pāsuram, the Āzhvār poignantly expresses the unbearable sorrow of Daśaratha Chakravarthi. He laments the heart-wrenching sight of his beloved son, Śrī Rāma, the very embodiment of righteousness, renouncing the entirety of His royal inheritance. With the divine mother, Sīthā Pirātti, and the ever-loyal Lakṣmaṇa faithfully

+ Read more

PMT 9.1 PMT 9.3