PMT 10.9

இனித் துயரம் அடையோம்

749 செறிதவச்சம்புகன்றன்னைச்சென்றுகொன்று
செழுமறையோனுயிர்மீட்டுத் * தவத்தோனீந்த
நிறைமணிப்பூணணியுங்கொண்டுஇலவணன்தன்னைத்
தம்பியால்வானேற்றிமுனிவன்வேண்ட *
திறல்விளங்குமிலக்குமனைப்பிரிந்தான்தன்னைத்
தில்லைநகர்த்திருச்சித்ரகூடந்தன்னுள்
உறைவானை * மறவாதவுள்ளந்தன்னை
உடையோம் * மற்றுறுதுயர மடையோமின்றே.

749 cĕṟi tavac campukaṉ taṉṉaic cĕṉṟu kŏṉṟu * cĕzhu maṟaiyoṉ uyir mīṭṭuth tavattoṉ īnta *
niṟai maṇip pūṇ aṇiyum kŏṇṭu ilavaṇaṉ taṉṉait * tampiyāl vāṉ eṟṟi muṉivaṉ veṇṭa **
tiṟal vil̤aṅkum ilakkumaṉaip pirintāṉ taṉṉait * tillai nakart tiruccitrakūṭan taṉṉul̤ *
uṟaivāṉai maṟavāta ul̤l̤am taṉṉai uṭaiyom * maṟṟu uṟu tuyaram aṭaiyom iṉṟe (9)

Ragam

Kalyāṇi / கல்யாணி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiru Chitra Koodam

Simple Translation

749. Rāma is adorned with a jewel-studded ornament given by an Andanan who knew the Vedās because he saved his son. His brother Laksmana killed the Rakshasā Ilavanan and Rāma granted him Mokshā. He was separated from his brother Laksmana by the curse of the sage Durvasa. If our hearts never forget the lord of Thiruchitrakudam in Thillai, we will not have any trouble in our lives.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

செறி தவ — மிக்க தவ வலிவையுடைய; சம்புகன் தன்னை — சம்புகனை; சென்று — தேடிச் சென்று; கொன்று — அவனைக் கொன்று; செழு மறையோன் — சிறந்த அந்தண குமாரனின்; உயிர் மீட்டு — உயிரை மீட்டுக் கொடுத்து; தவத்தோன் ஈந்த — தவ முனிவன் கொடுத்த; நிறை மணிப்பூண் — ரத்ன ஹாரத்தையும்; அணியும் கொண்டு — அணிந்து கொண்டு; இலவணன்தன்னை — லவணாசுரனை; தம்பியால் — தம்பியின் மூலம்; வான் ஏற்றி — மேலுலகத்திற்கு அனுப்பி; முனிவன் வேண்ட — துர்வாச முனியின் சாபத்தால்; திறல் விளங்கும் — பராக்கிரமம் பெற்ற; இலக்குமனை — லக்ஷ்மணனை; பிரிந்தான் தன்னை — துறந்தவனை; தில்லை நகர்த் — தில்லைநகர்; திருச்சித்ரகூடந் தன்னுள் — திருச்சித்ரகூடத்தில்; உறைவானை — உறையும் பிரானை; மறவாத உள்ளம் தன்னை — மறவாத மனத்தை; உடையோம் — உடைய நாம்; மற்று உறுதுயரம் — இனி துயரமே; அடையோம் அன்றே — அடையமாட்டோம்

PMT 10.8 PMT 10.10