NAT 2.4

O Kaṇṇa! Is Your Face a Magical Charm?

கண்ணா! உன்முகம் மாயமந்திரமோ!

517 பெய்யுமாமுகில்போல்வண்ணா! உன்றன்பேச்சும்செய்கையும் * எங்களை
மையலேற்றிமயக்க உன்முகம் மாயமந்திரந்தான்கொலோ? *
நொய்யர்பிள்ளைகளென்பதற்கு உன்னை நோவநாங்களுரைக்கிலோம் *
செய்யதாமரைக் கண்ணினாய்! எங்கள்சிற்றில்வந்துசிதையேலே.

NAT.2.4

517 pĕyyu mā mukilpol vaṇṇā * uṉtaṉ peccum cĕykaiyum * ĕṅkal̤ai
maiyal eṟṟi mayakka * uṉ mukam māya mantiram tāṉ kŏlo? **
nŏyyar pil̤l̤aikal̤ ĕṉpataṟku * uṉṉai nova nāṅkal̤ uraikkilom *
cĕyya tāmaraik kaṇṇiṉāy * ĕṅkal̤ ciṟṟil vantu citaiyele (4)

Ragam

Yamunākalyāṇi / யமுனாகல்யாணி

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

517. O lord, you have the color of the rain-giving clouds and your speech and deeds fascinate us. What spell does your beautiful face cast to bewitch us? We won’t complain to others that you trouble us innocent, weak girls. We don’t want them to blame you O! the One with lovely lotus eyes. Don’t come and destroy our little sand houses.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

பெய்யு மா — மழை பொழியும்; முகில் போல் — காளமேகம் போன்ற; வண்ணா! — நிறத்தனே!; உன்தன் — உன்னுடைய; பேச்சும் — பேச்சும்; செய்கையும் — செய்கையும்; எங்களை மையல் — எங்களை; ஏற்றி மயக்க — மயங்குவதற்கு; உன் முகம் — உன் முகம்; மாய மந்திரம் தான் — மாயாஜாலம்தான்; கொலோ — காரணமோ?; நொய்யர் — அற்பமான; பிள்ளைகள் — சிறுமியர்கள்; என்பதற்கு — என்று கூற்றுக்குப் பயந்து; உன்னை — உன்னை; நோவ — நோகச் செய்ய; நாங்கள் — நாங்கள் ஏதும்; உரைக்கிலோம் — கூறவில்லை; செய்ய — சிவந்த; தாமரை — தாமரை போன்ற; கண்ணினாய்! — கண்களையுடையவனே!; எங்கள் — எங்கள்; சிற்றில் வந்து — சிறுவீடுகளை; சிதையேலே! — சிதைத்திடாதே!

vaṇṇā! — the One with the hue; mukil pol — of a dark cloud; pĕyyu mā — that is ready to pour rain; uṉtaṉ — Your; peccum — speech; cĕykaiyum — and actions; ĕṅkal̤ai maiyal — make us; eṟṟi mayakka — lose ourselves; uṉ mukam — Your face; māya mantiram tāṉ — is magical; kŏlo — is that the reason?; ĕṉpataṟku — fearing people calling us; nŏyyar — lowly; pil̤l̤aikal̤ — young girls; nāṅkal̤ — we didnt; uraikkilom — say anything; nova — that would hurt; uṉṉai — You; kaṇṇiṉāy! — the One with eyes; cĕyya — of red; tāmarai — lotus; citaiyele! — do not destroy; ĕṅkal̤ — our; ciṟṟil vantu — small homes

Detailed Explanation

Avathārikai (An Introduction to the Mood of the Verse)

In this verse, the young Gopikās of Āyarpādi address Lord Kaṇṇan, who stands before them with the intent of destroying the small houses they have lovingly built of sand (siRRil). Overwhelmed by His divine beauty and enchanting presence, they find their resolve weakening. They thus plead with Him, saying,

+ Read more

NAT 2.3 NAT 2.5