IT 33

I Bowed to the Lord of Vēṅkaṭam Alone.

வேங்கடவனையே நான் பணிந்தேன்

2214 துணிந்ததுசிந்தை துழாயலங்கல் * அங்கம்
அணிந்தவன்பேர் உள்ளத்துப்பல்கால் * - பணிந்ததுவும்
வேய்பிறங்குசாரல் விறல்வேங்கடவனையே *
வாய்திறங்கள்சொல்லும்வகை.

2214 tuṇintatu cintai * tuzhāy alaṅkal * aṅkam
aṇintavaṉ per * ul̤l̤attup palkāl ** - paṇintatuvum
vey piṟaṅku cāral * viṟal veṅkaṭavaṉaiye *
vāy tiṟaṅkal̤ cŏllum vakai -33

Ragam

Bhairavi / பைரவி

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiruvenkadam

Simple Translation

2214. When I bow to the feet of the lord adorned with many thulasi garlands, my heart feels happy. I praise the heroic one with my tongue the god of the Thiruvenkatam hills where bamboo grows on the slopes.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

சிந்தை — என் மனம்; துழாய் அலங்கல் — துளசி மாலை; அணிந்தவன் — அணிந்தவன்; பேர் — திருநாமங்களை; பல்கால் — பலமுறை; உள்ளத்து — நினைப்பதில்; துணிந்தது — உறுதி பூண்டது; அங்கம் — எனது உடலும் எப்போதும்; பணிந்ததுவும் — அவனையே வணங்குகிறது; வாய் சொல்லும் — என் வாக்கும்; வேய் — மூங்கில் மிகுந்த; பிறங்கு — மலைகளையுடைய; சாரல் விறல் — திருமலையிலிருக்கும்; வேங்கடவனையே — பெருமானுடைய; திறங்கள் — தன்மைகளைத் துதிக்கும்; வகை துணிந்தது — வகையில் துணிந்தது

sindhai — my mind; thuzhāy alangal (angam) aṇindhavan pĕr — the divine names of emperumān who is donning the thul̤asi garland on his divine form; palgāl — many times; ul̤l̤aththu — in thinking; thuṇindhadhu — had firm, deep faith; angam — my body too; palgāl — always; paṇindhadhu — worships; vĕy piṛangu sāral — having foothills with plenty of bamboo; viral vĕngadavanaiyĕ — only emperumān who is residing in thirumalai and is strong; vāy — mouth [speech] too; thiṛangal̤ — (emperumān’s) qualities; sollum vagai — in the way it says; thuṇindhadhu — became confident

Detailed Explanation

Avathārikai (Preamble)

In the preceding pāśuram, the divine experience of the Āzhvār reached its zenith, celebrating the ineffable bliss that arises from beholding and serving emperumān with all three consecrated instruments of devotion: the mind (manas), speech (vāk), and body (kāya). Building upon this crescendo of spiritual ecstasy, this present pāśuram

+ Read more

IT 32 IT 34