TVT 76

The Heroine, Grieving at Not Receiving the Hero's Garland, Laments to the Moon and Speaks to Her Heart.

தலைவனது மாலை பெறாது வருந்தும் தலைவி நிலவுக்கு வருந்தி நெஞ்சொடு கூறல்

2553 இடம்போய்விரிந்து இவ்வுலகளந்தான் எழிலார்தண்துழாய் *
வடம்போதினையும்மடநெஞ்சமே! * நங்கள்வெள்வளைக்கே
விடம்போல்விரிதல்இது வியப்பே? வியன்தாமரையின்
தடம்போதொடுங்க * மெல்லாம்பலலர்விக்கும்வெண் திங்களே.

2553 iṭam poy virintu iv vulaku al̤antāṉ * ĕzhil ār taṇ tuzhāy *
vaṭam potu iṉaiyum maṭa nĕñcame ** naṅkal̤ vĕl̤ val̤aikke
viṭam pol virital itu viyappe viyaṉ tāmaraiyiṉ *
taṭam potu ŏṭuṅka * mĕl āmpal alarvikkum vĕṇ tiṅkal̤e?76

Ragam

Thalam

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

2553. She says, “O innocent heart, you yearn for the beautiful cool thulasi garland of the lord who grew tall and measured the earth and the sky. He makes the bright moon rise in the evening when lovely lotuses close and soft ambal flowers open. It is strange that my love for him makes my conch bangles loose. ”

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

இடம் போய் — எல்லாவிடங்களிலும் போய்; விரிந்து — வளர்ந்து; இவ் உலகு — இந்த உலகத்தை; அளந்தான் — அளந்தவனுடைய; எழில் ஆர் — அழகிய குளிர்ந்த; தண் துழாய் — துளசி மாலை; வடம் போது — பெறும் பொருட்டு; இனையும் — அது கிடைக்காததால் வருந்தும்; மட நெஞ்சமே! — மட நெஞ்சமே!; வியன் தாமரையின் — சிறந்த பெரிய தாமரை மலர்; தடம் போது ஒடுங்க — குவியும்படி செய்பவனும்; மெல் ஆம்பல் — ஆம்பல் மலரை; அலர்விக்கும் — மலரச்செய்கிறவனும்; வெண் திங்களே — வெண்மையான சந்திரன்; நங்கள் வெள் — நம்முடைய வெளுத்த; வளைக்கே — வளையல்களை கழலச்செய்வதற்காகவே; விடம் போல் — விஷம் போன்ற கிரணங்களால்; விரிதல் — இந்த ஒளியை வீசுகிறானோ?; இது வியப்பே! — இது வியப்பாக இருக்கிறதே!

idam — at various places; pŏy — going; virindhu — pervading; ivvulagu — this world; al̤andhān — one who measured; ezhil — by [his] beauty; ār — being full; thaṇ — cool; thuzhāy — divine thul̤asi; vadam — in the garland; pŏdhil — in its beauty; naiyum — crumbling; madam — having stubbornness; nenjamĕ — ŏh mind!; viyan — amaśing; thāmaraiyin — lotus’; thadam — broad; pŏdhu — flower; odunga — to contract; mel — small; āmbal — lily flower; alarvikkum — one who makes it to blossom; veṇ — white; thingal̤ — chandhiran (moon); nangal̤ — our; vel̤ — pale; val̤aikkĕ — on the bangles; vidam pŏl — like poison; viridhal — spreading its rays; idhu — this [activity]; viyappĕ — is it of any surprise?

Detailed Explanation

Avatārikai (Introduction)

In the throes of separation from her Lord, the nāyakī (the soul assuming the feminine role of a beloved) beholds the rising moon and is overcome with profound distress. The lunar radiance, which brings delight to the world, becomes an unbearable source of torment for her. Seeking to console her own anguished heart, she addresses her mind

+ Read more

TVT 75 TVT 77