TVT 37

The Birth-Mother Laments, Thinking of the Arduousness of the Desert Path.

சுரத்தின் அருமை நினைந்து நற்றாய் இரங்கல்

2514 கொடுங்காற்சிலையர் நிரைகோளுழவர் * கொலையில் வெய்ய
கடுங்காலிளைஞர் துடிபடுங்கவ்வைத்து * அருவினையேன்
நெடுங்காலமும்கண்ணன்நீள்மலர்ப்பாதம்பரவிப்பெற்ற
தொடுங்காலொசியுமிடை * இளமான்சென்றசூழ் கடமே.

2514 kŏṭuṅ kāl cilaiyar niraikol̤ uzhavar kŏlaiyil vĕyya *
kaṭuṅ kāl il̤aiñar tuṭi paṭum kavvaittu ** aru viṉaiyeṉ
nĕṭuṅ kālamum kaṇṇaṉ nīl̤ malarp pātam paravip pĕṟṟa *
tŏṭuṅkāl ŏciyum iṭai * il̤amāṉ cĕṉṟa cūzh kaṭame37

Ragam

Thalam

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

2514. Her mother says, “Hunters live with arrows that kill animals in the forest where my daughter went with him, and there are other thieves there who steal cows. Young people there beat their loud drums. I have done bad karmā. My soft-waisted daughter, beautiful as a doe, has gone away with Kannan, worshiping his lotus feet. How could she walk with him in the terrible forest?”

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

அரு வினையேன் — கொடிய பாபங்களையுடைய; நெடுங் காலமும் — வெகு காலமாக; கண்ணன் நீள் மலர் — கண்ணனின் நீண்ட பூ போன்ற; பாதம் பரவிப் பெற்ற — திருவடிகளை வணங்கியவளாய்; தொடுங்கால் — தொட்ட மாத்திரத்தில்; ஒசியும் இடை — துவளும் இடையுடையவளாய்; இள மான் — இளம் பருவ மான் போன்ற இப்பெண்; சென்ற — நடந்து போன; கொடும் சூழ் — வெம்மையால் சூழப்பட்ட; கடமே — வழியானது எப்படிப்பட்டது என்றால்; கால் — வளைந்த கால்களையும்; சிலையர் — வில்லையும் உடையவராய்; நிரை கோள் — பசுக்களை அபகரிக்கும்; உழவர் — தொழிலாக உடையவர்களும்; கொலையில் — கொலைத் தொழிலில்; வெய்ய — கொடியவர்களும்; கடுங் கால் — கடுமையானவர்களும்; இளைஞர் — இளம் பருவ வேடர்களுடைய; துடி படும் — உடுக்கையிலிருந்து வரும்; கவ்வைத்து — ஆரவாரமுடையது

aruvinaiyĕn — ī, having cruel sins; nedungālamum — for a long time; kaṇṇan — krishṇa’s; nīl̤ — being long; malar — like a flower; pādham — divine feet; paravi — after praying; peṝa — got as a daughter; thodungāl — merely on touching; osiyum — quivering; idai — having a waist; il̤amān — this girl who is like a youthful deer; senṛa — the place that she went to; sūzh — surrounded (by heat); kadam — the path; kodum — curved; kāl — having leg; silaiyar — having bow; nirai — cows; kŏl̤ — those who steal; uzhavar — farmers; kolaiyil — in harming; veyya — being cruel; kadungāl — having legs which will move fast; il̤aigyar — youthful hunters; thudi — small drum (tambourine); padum — created from; kavvaiththu — had a sound

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

The nāyakī, the soul personified as a maiden, languishing in the unbearable agony of separation from her beloved nāyakan, found herself unable to endure the wait for His return. Impelled by an overwhelming love, she has departed on her own in a desperate search for Him. Her path leads through a cruel and treacherous forest, a place

+ Read more

TVT 36 TVT 38