TVM 9.1.11

Those Who Recite These Verses are Benefactors.

இவற்றைப் படித்தோரே உபகாரகர்

3683 ஆதுமில்லைமற்றவனில் என்றதுவேதுணிந்து *
தாதுசேர்தோள்கண்ணனை குருகூர்ச்சடகோபன் சொன்ன *
தீதிலாதவொண்தமிழ்கள் இவையாயிரத்துள்இப்பத்தும் *
ஓதவல்லபிராக்கள் நம்மையாளுடையார்கள்பண்டே. (2)

TVM.9.1.11

3683 ## ātum illai maṟṟu avaṉil * ĕṉṟu atuve tuṇintu *
tātu cer tol̤ kaṇṇaṉai * kurukūrc caṭakopaṉ cŏṉṉa **
tītu ilāta ŏṇ tamizhkal̤ * ivai āyirattul̤ ip pattum *
ota valla pirākkal̤ * nammai āl̤uṭaiyārkal̤ paṇṭe (11)

Ragam

Senjurutti / செஞ்சுருட்டி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiru VaDa mathurai

Simple Translation

3683. The virtuous individuals who are familiar with these ten songs, chosen from the flawless thousand verses composed by Caṭakōpaṉ of Kurukūr in pure Tamil, devotedly placed their unwavering faith solely in Lord Kaṇṇan, the One adorned with garlands. They are regarded as masters by Caṭakōpaṉ and others of his kind for a long time.

Explanatory Notes

(i) The great ones, who learn and chant this decad, are said to attract unto them, as their vassals, the Lord’s devotees like the Āzhvār, right from the moment these chanters acquired the physical frames which eventually led them on to the study and recital of this decad.

(ii) It is the Āzhvār’s firm faith in the Supreme Lord, as the ‘Means’ and the ‘End’, that manifested

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

அவனில் மற்று — அவனைத் தவிர; அதுவே — வேறு தெய்வம்; ஆதும் இல்லை — எதுவும் இல்லை; என்று துணிந்து — என்று துணிந்து; தாது சேர் — மாலையணிந்த; தோள் — தோள்களையுடைய; கண்ணனை — கண்ணனைக் குறித்து; குருகூர் — திருக்குருகூரில் அவதரித்த; சடகோபன் — நம்மாழ்வார்; சொன்ன — அருளிச் செய்த; தீது இலாத — குற்றமற்ற; ஒண் தமிழ்கள் — அழகிய தமிழ் மொழியில்; இவை — அருளிச் செய்த; ஆயிரத்துள் — ஆயிரம் பாசுரங்களுள்; இப்பத்தும் — இந்தப் பத்துப் பாசுரங்களையும்; ஓத வல்ல — ஓத வல்ல; பிராக்கள் நம்மை — ஸ்வாமிகள்; பண்டே — ஏற்கெனவே நம்மை அடிமை; ஆளுடையார்கள் — கொண்டவர் ஆவர்

ādhum — an entity who is prāpya (goal) or prāpaka (means); illai — not there;; enṛadhuvĕ — only this; thuṇindhu — faithfully; thādhusĕr — decorated with garland; thŏl̤ — having divine shoulders and being perfectly enjoyable due to that; kaṇṇanai — krishṇa who is obedient towards his devotees; kurugūrch chatakŏpan — āzhvār; sonna — mercifully spoken; thīdhu — defect in poem or its meanings; ilādha — not having; oṇ — having many good qualities; thamizhgal̤ — in dhrāmida (thamizh); ivai āyiraththul̤ — among the thousand pāsurams; ip paththum — this decad; ŏdha valla — able to recite; pirākkal̤ — benefactors; paṇdĕ — starting with the time of accepting body to recite these pāsurams; nammai — for us; āl̤ udaiyārgal̤ — lords.; theṇ — clear; thirai — having tides

Detailed Explanation

In this concluding pāśuram of the chapter, Āzhvār mercifully expresses his profound affection for those who cherish and practice these sacred verses. This declaration is wonderfully resonant with the very words of Emperumān Himself in the Śrī Bhagavad Gītā (18.70), where He states, "adhyEshyathE cha ya imam..." (One who recites the śāstram which was a conversation

+ Read more

TVM 9.1.10