TVM 7.9.6

The Lord of Vaikuṇṭham is He Who Made Me Sing Poetry.

வைகுந்தநாதனே என்னைக் கவி பாடச் செய்தவன்

3546 இன்கவிபாடும் பரமகவிகளால் *
தன்கவிதான் தன்னைப்பாடுவியாது * இன்று
நன்குவந்தென்னுடனாக்கி என்னால்தன்னை *
வன்கவிபாடும் என்வைகுந்தநாதனே.

TVM.7.9.6

3546 iṉ kavi pāṭum * parama kavikal̤āl *
taṉ kavi tāṉ taṉṉaip * pāṭuviyātu iṉṟu **
naṉku vantu ĕṉṉuṭaṉ ākki * ĕṉṉāl taṉṉai *
vaṉ kavi pāṭum * ĕṉ vaikunta nātaṉe (6)

Ragam

Ārabi / ஆரபி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Divya Desam

Paramapadam

Simple Translation

3546. It's truly gracious of the celestial Lord to select me as His vessel and shower His grace upon me, allowing His glory to be sung through me, even though He could easily have enlisted the first three Āzhvārs, the most melodious poets, for this purpose!

Explanatory Notes

There have indeed been many sweet-singing poets combining poetic skill and piety, like Vyāsa, Parāśara and Vālmīki, the great Sanskrit poets and the first three Āzhvārs and ‘Tirumaḷicai Āzhvār’ who have many sweet, soul-stirring hymns in Tamil to their credit. The Lord could have got the ‘Tiruvāymoḻi’ also sung by these super-eminent poets and yet He deigned to shed His

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

என் வைகுந்த — பரமபதத்திலிருக்கும்; நாதனே! — எம்பெருமானே!; இன் கவி பாடும் — இனிய கவிகளைப் பாடவல்ல; பரம — சிறந்த புலமை பெற்ற; கவிகளால் — கவிகளால்; தன் கவி — தனக்குத் தகுதியான பாசுரங்களை; தான் தன்னை — தானே தன்னை; பாடுவியாது — பாடுவித்துக் கொள்ளாமல்; இன்று நன்கு வந்து — இன்று உவந்து வந்து என்னை; என்னுடனாக்கி — தன்னோடு ஒத்தவனாக்கி; என்னால் — என்னால்; தன்னை — தன்னை சொற்செறிவு பொருட்செறிவுள்ள; வன் கவி — உறுதிப்பாடு உடைய வேதத்தை; பாடும் — பாடிக்கொண்டான்

pādum — those who sing; parama kavigal̤āl — by the great poets such as parāṣara, pārāṣara (vyāsa), vālmeeki et al who have none greater, mudhalāzhvārgal̤ (et al); than — matching him; kavi — poem; thān — him (being the instigator); thannai — himself who has infinite greatness; pāduviyādhu — instead of making them sing ever; inṛu — today; nangu — with intent; vandhu — came; ennudan — with me; ākki — made; en — for me; vaigundha nādhanĕ — manifesting his greatness of being ṣrīvaikuṇtanātha (lord of ṣrīvaikuṇtam); ennāl — through me; thannai — him who has such greatness; van — perfectly; kavi pādum — will sing poems.; vaigundha nādhan — ḥaving the greatness of being ṣrīvaikuṇtanātha; val — very strong

Detailed Explanation

In this sixth pāsuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār is overcome with blissful wonder, contemplating the supreme grace of Śrīman Nārāyaṇa. He marvels, "Instead of commissioning the likes of the great sages Parāśara, Vyāsa, and Vālmīki to sing of His glories, the Lord has chosen to use me as His divine instrument to compose these perfect poems!" This is the central emotion

+ Read more

TVM 7.9.5 TVM 7.9.7