TVM 7.9.2

The Wondrous Lord is He Who Sang of Himself Through Me.

தானே தன்னைப் பாடிக்கொண்டவன் மாயன்

3542 என்சொல்லிநிற்பன்? என்னின்னுயிரின்றொன்றாய் *
என்சொல்லால்யான்சொன்ன இன்கவியென்பித்து *
தன்சொல்லால்தான்தன்னைக் கீர்த்தித்தமாயன் * என்
முன்சொல்லும் மூவுருவாம்முதல்வனே.

TVM.7.9.2

3542 ĕṉ cŏlli niṟpaṉ * ĕṉ iṉ uyir iṉṟu ŏṉṟāy *
ĕṉ cŏllāl yāṉ cŏṉṉa * iṉ kavi ĕṉpittu **
taṉ cŏllāl tāṉ taṉṉaik * kīrttitta māyaṉ * ĕṉ
muṉ cŏllum * mūvuruvām mutalvaṉe? (2)

Ragam

Ārabi / ஆரபி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

3542. How can I adequately express my gratitude to the Supreme Being, who operates as the Trinity and inspires me from within to sing His praises? He guides me to articulate His glory through words, enabling me to compose this hymn and present myself as its author.

Explanatory Notes

The Āzhvār is indeed at a loss to find words to express the boundless grace of the Lord, who weaned him away from his waywardness and chose him as His mouthpiece to repeat the words dictated by Him and then glorified him as the great author of this grand hymnal. This is just like His discharging the cosmic functions through Brahmā, Rudra, Indra and the whole hierarchy,

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

என் இன் உயிர் — என்னுடைய இனிய உயிரானது; இன்று ஒன்றாய் — இன்று ஒரு பொருளாகும்படி; என் சொல்லால் — என் சொல்லால்; யான் சொன்ன — யான் சொன்ன; இன் கவி என் — இனிய கவி என்பதாக; பித்து — பிரபந்தத்தை பிரசித்தமாக்கி; தன் சொல்லால் — தன்னுடைய உக்திகளால்; தான் தன்னை — தானே தன்னை; கீர்த்தித்த — புகழ்ந்து பாடிக் கொண்டவனாய்; என் முன் — எனக்குள்ளே இருந்து; சொல்லும் — முன்னுருச் சொல்லும்; மாயன் — ஆச்சர்யத்தை உடையவனும்; மூ உருவாம் — மும்மூர்திகளின் உருவமாய் இருக்கும்; முதல்வனே — காரணபூதனைக் குறித்து; என் சொல்லி நிற்பன் — எத்தைச் சொல்லித் தரிப்பேன்

uyir — āthmā (soul); inṛu — today; onṛāy — as his belonging; #NAME? — my; sollāl — words; yān — ī, as the author; sonna — spoke; in kavi — sweet poem-; enbiththu — making it popular in the world; than — his; sollāl — words; thān — being the author; thannai — having him as the object of the poem; kīrththiththa — one who sang praises; en — being inside me; mun sollum — reciting pāsurams before me [so that ī can repeat them]; māyan — amaśing lord; mū uruvāy — having three forms; mudhalvan — the causal lord who is present as one; en solli niṛpan — what will ī tell to hold myself together?; mudhalvan — he, the causal lord; ivan ām — to be sung by him

Detailed Explanation

In this second pāsuram, Śrī Nammāzhvār, having been completely overwhelmed by the grace of Sriman Nārāyaṇa, enters a state of blissful astonishment. He reflects upon his beginningless past, where he was utterly lost due to ahaṅkāram (ego) and mamakāram (possessiveness), remaining turned away from the Supreme Lord. Yet, Emperumān, without any conceivable reason (nirhētukam),

+ Read more

TVM 7.9.1 TVM 7.9.3