TVM 7.9.1

How Shall I Praise the Lord Who Made Me Sing These Sweet Tamil Verses?

இன்றமிழ் பாடச் செய்த ஈசனை எப்படிப் பாராட்டுவேன்?

3541 என்றைக்குமென்னை உய்யக்கொண்டுபோகிய *
அன்றைக்கன்றென்னைத் தன்னாக்கிஎன்னால்தன்னை *
இன்தமிழ்பாடியவீசனை ஆதியாய்
நின்றஎன்சோதியை * என்சொல்லிநிற்பனோ? (2)

TVM.7.9.1

3541 ## ĕṉṟaikkum ĕṉṉai * uyyakkŏṇṭu pokiya *
aṉṟaikku aṉṟu ĕṉṉait * taṉṉākki ĕṉṉāl taṉṉai **
iṉ tamizh pāṭiya īcaṉai * ātiyāy
niṉṟa ĕṉ cotiyai * ĕṉ cŏlli niṟpaṉo? (1)

Ragam

Ārabi / ஆரபி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

3541. Despite my long straying from the Lord, He welcomed me into His steadfast fold and bestowed upon me abundant blessings of knowledge and strength. He elevated me to His level and, through His exquisite charm, inspired me to compose this sweet hymn. How can I adequately express His abundant grace?

Explanatory Notes

The Saint thaws down in gratitude over the Lord’s enormous grace in getting hymnals sung through him, duly equipping him for this assignment. Indeed, the outpourings of Saints are all inspired by God and therefore it is that the Āzhvār does not claim authorship for the hymnal, sung by the Lord through him as His mouth-piece. This hymnal is claimed to be sweet because the

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

என்னை — நெடு நாளாக ஞான சக்தியற்ற என்னை; என்றைக்கும் — அங்கீகரித்து; போகிய அன்று — நிகழ்காலத்தில்; அன்றைக்கு — நாள்தோறும்; உய்யக்கொண்டு — ஆட்கொண்டு உய்வு பெறச் செய்து; என்னை — என்னை தன்னை விட்டு; தன்னாக்கி — செல்லாமையைப் பிறப்பித்து; என்னால் — என் மூலம் தன்னையே; தன்னை — வேதங்களுக்கும் எட்டாத பெருமை பொலிந்த; இன் தமிழ் — தன் விஷயமாக இனிய தமிழ்ப் பாசுரங்களால்; பாடிய — பாடுவித்துக் கொண்ட; ஈசனை — ஈசனை; ஆதியாய் நின்ற — பாடுவதற்குக் காரணமாக நின்ற; என் சோதியை — என் சோதியை; என் சொல்லி நிற்பன் ஓ? — எத்தைச் சொல்லித் தரிப்பேன்?

anṛaikkanṛu — forever; ennai uyyakkoṇdu — specially blessing me; ennai — me; thannākki — causing the craving in me to exist only for him; ennāl — having me who doesn-t have knowledge etc to sing praises, as the reason; thannai — him (who is having such glories that even vĕdham etc give up praising him); in — pāsurams themselves being very sweet; thamizh — thamizh pāsurams (which are pursuable by all); pādiya — sang; īsanai — natural lord; ādhiyāy — being the root cause due to remaining inside me and singing; ninṛa — becoming stable due to that; en sŏdhiyai — one who revealed his having a radiant form; en — what; solli — say; niṛpan — hold myself together; en — my; in — attached to worldly pleasures

Detailed Explanation

In this inaugural pāsuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār is utterly submerged in the ocean of divine grace, reflecting upon the immeasurable and unsolicited favour bestowed upon him by Śrīman Nārāyaṇa. Overwhelmed by this magnanimity, the Āzhvār exclaims that the Lord has elevated him, a soul of the lowliest standing, to the pinnacle of spiritual knowledge and has personally

+ Read more

TVM 7.9.2