TVM 3.6.4

Contemplate the Holy Feet of the Wondrous Lord.

மாயவன் திருவடிகளையே நினைக

3071 வைம்மின்நும்மனத்தென்று யானுரைக்கின்றமாயவன் சீர்மையை *
எம்மனோர்களுரைப்பதென்? அதுநிற்கநாடொறும் * வானவர்
தம்மையாளுமவனும் நான்முகனும்சடைமுடியண்ணலும் *
செம்மையாலவன்பாதபங்கயம் சிந்தித்தேத்தித்திரிவரே.

TVM.3.6.4

3071 vaimmiṉ num maṉattu ĕṉṟu * yāṉ
uraikkiṉṟa māyavaṉ cīrmaiyai *
ĕmmaṉorkal̤ uraippatu ĕṉ? * atu niṟka
nāl̤tŏṟum ** vāṉavar
tammai āl̤um avaṉum * nāṉmukaṉum
caṭaimuṭi aṇṇalum *
cĕmmaiyāl avaṉ pāta paṅkayam *
cintittu ettit tirivare (4)

Ragam

Shaurāṣhṭra / சௌராஷ்ட்

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

3071. I'm not even going to attempt to describe the wondrous Lord or urge you to focus your mind on Him. His glory and goodness are such that Indra, the Devas' overlord, Nāṉmukaṉ (Brahmā), and Śiva with matted locks contemplate Him reverently and are forever engaged in worshiping His lotus feet.

Explanatory Notes

The Āzhvār tells his listeners: “Apart from people of my ilk dinning into your ears the Lord’s easy accessibility and his many other auspicious traits, I want you to note how Indra, Brahmā and Śiva, worshipped by many as their God, themselves keep meditating all the time on Lord Viṣṇu’s glory and goodness and worship His lotus feet. If the supreme Lord has made Himself

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

மாயவன் — மாயவனை; நும் மனத்து வைம்மின் — உங்கள் மனதில்; என்று யான் — வையுங்கள் என்று நான்; உரைக்கின்ற — சொல்லுகின்ற; எம்மனோர்கள் — என்னைப்போன்றவர்கள்; உரைப்பது என் — கூறுவது இயற்கையே; அது நிற்க — அது நிற்க; நாள் தொறும் — தினமும்; வானவர் தம்மை — தேவர்களை; ஆளும் அவனும் — ஆள்பவனான இந்திரனும்; நான்முகனும் — நான்முகனும்; சடைமுடி அண்ணலும் — சடைமுடி சிவனும்; செம்மையால் — முறைமை தவறாது; அவன் பாத பங்கயம் — அவன் திருவடித் தாமரைகளை; சிந்தித்து — சிந்தித்து; ஏத்தித் திரிவரே — வாழ்த்தி வணங்குகிறார்கள் என்றால்; சீர்மையை — அவன் சீல குணம் தான் என்னே என்பது

num — your; manaththu — in mind/heart; vaimmin — keep; enṛu — as; yān — ī; uraikkinṛa — saying; māyavan — one who is having amaśing qualities and activities; sīrmaiyai — great qualities such as excellent disposition; emmanŏrgal̤ — like me (who are greatly attached to him); uraippadhu — saying; en — what is surprising about it?; adhu niṛka — that aside;; vānavar thammai — celestial beings (who have their individual positions); āl̤um avanum — indhra who rules them; nānmuganum — brahmā (who creates, teaches etc); sadai mudi — due to his greatness in penance which is highlighted by his having matted hair; aṇṇalum — rudhra, who is lord of this world; semmaiyāl — out of honesty (understanding the master/servitor relationship between bhagavān and themselves, after giving up their false pride); avan — his (i.e., bhagavān who is the master); pangayam — unsurpassed enjoyability; pādham — divine feet; nāl̤ thoṛum — daily/always; sindhiththu — meditating on; ĕththi — praising; thirivar — will do (as their routine)

Detailed Explanation

In this fourth pāśuram of the sixth chapter, our revered ācāryas, beginning with the venerable Nañjīyar, explain that Śrī Nammāzhvār reveals the glorious śīla-guṇa of Emperumān. This is His excellent and magnanimous disposition, a quality so profound that it makes Him effortlessly approachable even for the most exalted and prideful beings, such as the great Brahmā

+ Read more

TVM 3.6.3 TVM 3.6.5