Divya Prabandam »
Thiruchanda Virutham

TCV 45

O Sacred One! Where Are You?

புனிதனே! நீ எங்கிருக்கிறாய்?

796 மண்ணுளாய்கொல் விண்ணுளாய்கொல் மண்ணுளேமயங்கிநின்று *
எண்ணுமெண்ணகப்படாய்கொல் என்னமாயை * நின்தமர்
கண்ணுளாய்கொல் சேயைகொல் * அனந்தன்மேல்கிடந்தஎம்
புண்ணியா * புனந்துழாயலங்கலம்புனிதனே!
TCV.45
796 maṇṇul̤āy kŏl? viṇṇul̤āy kŏl * maṇṇul̤e mayaṅki niṉṟu *
ĕṇṇum ĕṇ akappaṭāy kŏl * ĕṉṉa māyai niṉ tamar **
kaṇṇul̤āy kŏl? ceyai kŏl * aṉantaṉ mel kiṭanta ĕm *
puṇṇiyā * puṉantuzhāy alaṅkal am puṉitaṉe (45)

Ragam

Ārabi / ஆரபி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Divya Desam

Simple Translation

796. Are you on the earth or are you in the sky, or are you mixed into the earth? We do not know who you are—what is this magic? Are you with other gods in heaven? Are you near? Are you far? O virtuous one resting on the snake Adishesha in the milky ocean, who wear a fresh thulasi garland, you are pure.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)
மண்ணுளாய் கொல் — மண்ணுலகத்தில் அவதரித்தவனே!; விண்ணுளாய் கொல் — பரமபதத்தில் இருப்பவனே!; மண்ணுளே மயங்கி நின்று — பூமியிலே மயங்கி; எண்ணும் — எண்ணிக்கொண்டிருப்பவரின்; எண் — எண்ணங்களுக்கு; அகப்படாய் — அகப்படாதவனாய்; கொல் — இருப்பவனே!; நின் தமர் — உன்னிடம் அன்புடையவர்களின்; கண்ணுளாய் கொல் — கண்ணிலேயே இருப்பவனே!; சேயை — அன்பில்லாதவர்களுக்கு; கொல் — வெகுதூரத்திலிருப்பவனே!; அனந்தன்மேல் கிடந்த — ஆதிசேஷன் மேலே இருக்கும்; எம் புண்ணியா — எம்பெருமானே!; புனந்துழாய் அலங்கல் — திருத்துழாய்மாலை அணிந்த; அம் புனிதனே! — அழகனே!; என்ன மாயை! — இது என்ன ஆச்சரியம்!
maṇṇul̤āy kŏl — You incarnated in the earthly world!; viṇṇul̤āy kŏl — and You also dwell in the supreme abode!; kŏl — You remain; akappaṭāy — inconceivable; ĕṇ — to the thoughts of; ĕṇṇum — those who keep thinking; maṇṇul̤e mayaṅki niṉṟu — deluded on this earth; kaṇṇul̤āy kŏl — You remain in the eyes of; niṉ tamar — those who have love for you; ceyai — to those without love; kŏl — You remain far, far away!; ĕm puṇṇiyā — o Supreme Lord!; aṉantaṉmel kiṭanta — who rests upon Adisesha; am puṉitaṉe! — o Beautiful One!; puṉantuḻāy alaṅkal — adorned with tulsi garland; ĕṉṉa māyai! — what a wonder this is!

Detailed Explanation

Avatārikai (Introduction)

In the preceding pāsuram, the Āzhvār mercifully elucidated the profound loss incurred by the saṁsārīs—worldly souls entangled in the cycle of birth and death—whose karmic impressions from past deeds overshadowed their ability to appreciate the supreme simplicity (saulabhya) of Emperumān.

Now, in this present pāsuram, the Āzhvār,

+ Read more
TCV 44TCV 46