TCV 115

O Mind! Why Do You Lie in the Ocean of Misery?

மனமே! ஏன் இடர்க்கடலில் கிடக்கிறாய்?

866 அத்தனாகியன்னையாகி ஆளுமெம்பிரானுமாய் *
ஒத்தொவ்வாதபல்பிறப்பொழித்து நம்மையாட்கொள்வான் *
முத்தனார்முகுந்தனார் புகுந்துநம்முள்மேவினார் *
எத்தினால்இடர்க்கடல்கிடத்தி? ஏழைநெஞ்சமே! (2)

TCV.115

866 ## attaṉ āki aṉṉai āki * āl̤um ĕm pirāṉumāy *
ŏttu ŏvvāta pal piṟappu ŏzhittu * nammai āṭkŏl̤vāṉ **
muttaṉār mukuntaṉār * pukuntu nammul̤ meviṉar *
ĕttiṉāl iṭarkkaṭal kiṭatti * ezhai nĕñcame! (115)

Ragam

Mohana / மோஹன

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

866. Our ruler and our mother, he destroys all our births, makes us his devotees and gives us his grace. O poor heart! He is Mukundan, the ancient one. If we worship him he will enter us, stay with us and remove our ocean of sorrow.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

முத்தனார் — ஸம்ஸார ஸம்பந்தமில்லாதவரும்; முகுந்தனார் — மோக்ஷம் அளிப்பவருமான பெருமாயன்; ஒத்து — ஞானத்தால் ஒத்தும்; ஒவ்வாத — பிறப்பால் ஒவ்வாமலும் இருக்கிற; பல்பிறப்பு — பலவகைப்பட்ட ஜன்மங்களை; ஒழித்து — போக்கி; நம்மை — நம்மை; ஆட்கொள்வான் — அடிமை கொள்வதற்காக; அத்தன்ஆகி — பிதாவாயும்; அன்னை ஆகி — மாதாவாயும்; ஆளும் — அடிமைகொள்ளும்; எம்பிரானுமாய் — ஸ்வாமியாயும்; புகுந்து நம்முள் — நம்மிடத்திலே புகுந்து; மேவினார் — பொருந்தி விட்டான்; ஏழை நெஞ்சமே! — மதிகெட்ட மனமே!; எத்தினால் — எதற்காக; இடர்க்கடல் — துக்கஸாகரத்திலே; கிடத்தி — அழுந்திக் கிடக்கிறாய்

mukuntaṉār — the Lord who grants moksha and; muttaṉār — who has no wordly bondage; ŏttu — though similar in knowledge; ŏvvāta — yet dissimilar by birth; ŏḻittu — He removes; palpiṟappu — the many kinds of birth; nammai — and take us; āṭkŏl̤vāṉ — as His servant; attaṉāki — as a Father; aṉṉai āki — as a Mother; ĕmpirāṉumāy — and as a Master; āl̤um — who lovingly accepts our servitude; pukuntu nammul̤ — He has entered into us; meviṉār — and has become one with us; eḻai nĕñcame! — o deluded mind; ĕttiṉāl — why; kiṭatti — are you still sinking; iṭarkkaṭal — in the ocean of sorrow

Detailed Explanation

Avatārikai (Introduction)

In the preceding pāśuram, the Āzhvār had lovingly instructed his heart to hold steadfastly to the conviction that the divine feet of Emperumān are the one and only means for salvation. In response, his heart, troubled by a profound sense of apprehension, sank into a state of despondency. It reasoned, "The scriptures themselves, such

+ Read more

TCV 114 TCV 116