TCV 112

You Must Grant Me Supreme Bliss

பேரின்பம் நல்கவேண்டும்

863 வாள்களாகிநாள்கள்செல்ல நோய்மைகுன்றிமூப்பெய்தி *
மாளுநாளதாதலால் வணங்கிவாழ்த்துஎன்நெஞ்சமே! *
ஆளதாகுநன்மையென்று நன்குணர்ந்ததன்றியும் *
மீள்விலாதபோகம்நல்கவேண்டும் மாலபாதமே.

TCV.112

863 vāl̤kal̤ āki nāl̤kal̤ cĕlla * noymai kuṉṟi mūppu ĕyti *
māl̤u nāl̤ atu ātalāl * vaṇaṅki vāzhttu ĕṉ nĕñcame **
āl̤atu ākum naṉmai ĕṉṟu * naṉkuṇarntu atu aṉṟiyum *
mīl̤vu ilāta pokam * nalka veṇṭum māla pātame (112)

Ragam

Mohana / மோஹன

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

863. O my heart, time will pass, we will all get sick and grow old and the time of our death will come near. Bow to the divine feet of the god and worship him. You should know that being a devotee of the god is the only good thing. Only the feet of Thirumāl can give you the joy of never being born again.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

வாள்கள் — ஆயுளை அறுக்கும்; ஆகி — வாள்கள் போன்று; நாள்கள் செல்ல — நாள்கள் கழிய; நோய்மை குன்றி — வியாதிகளாலே பலமிழந்து; மூப்பு எய்தி — கிழத்தனமும் அடைந்து; மாளு — மரணமடையும்; நாள் அது — நாளும் நெருங்கிவிட்டது ஆகவே; என் நெஞ்சமே! — என் மனமே!; வணங்கிவாழ்த்து — கடவுளை வணங்கி வாழ்த்து; அது அன்றியும் — அது மட்டுமில்லாமல்; நன்குணர்ந்து — உண்மையான பக்தியோடு; ஆளது ஆகும் — எம்பெருமானுக்கு ஆட்பட்டிருப்பதே; நன்மைஎன்று — நன்மையென்று; மால பாதமே — அவன் திருவடிகளே; மீள்வு இலாத — உலகில் மறுபடி திரும்பி வறாத; போகம்! — நித்ய போகத்தை; நல்க வேண்டும் — தருக என்று துதிக்க வேண்டும்

āki — like a sword; vāl̤kal̤ — that cuts life short; nāl̤kal̤ cĕlla — the days are slipping away; noymai kuṉṟi — losing strength due to diseases; mūppu ĕyti — attain old age; māl̤u — and death; nāl̤ atu — is nearing and therefore; ĕṉ nĕñcame! — o my mind!; vaṇaṅkivāḻttu — I bow to God and offer praise; atu aṉṟiyum — not only that; āl̤atu ākum — being surrendered to our Lord; naṉkuṇarntu — with sincere devotion; naṉmaiĕṉṟu — is good for me; nalka veṇṭum — I pray to him to grant; pokam! — eternal bliss; māla pātame — at His divine feet; mīl̤vu ilāta — so there is no return to this world

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

In the preceding two pāśurams, the Āzhvār humbly beseeched Emperumān, first to graciously tolerate his innumerable faults, and then to mercifully perceive those very faults as virtues. Now, in this profound pāśuram, he turns his attention inward, directly addressing his own divine heart. He imparts a crucial instruction: “The span

+ Read more

TCV 111 TCV 113