TCV 103

I Must Utter Only Your Name

நின் பெயரையே நான் சொல்லவேண்டும்

854 திருக்கலந்துசேருமார்ப! தேவதேவதேவனே *
இருக்கலந்தவேதநீதி ஆகிநின்றநின்மலா! *
கருக்கலந்தகாளமேக மேனியாய நின்பெயர் *
உருக்கலந்தொழிவிலாது உரைக்குமாறுரைசெயே.

TCV.103

854 tiruk kalantu cerum mārpa * tevateva tevaṉe *
iruk kalanta veta nīti * āki niṉṟa niṉmalā **
karuk kalanta kāl̤ameka * meṉi āya niṉ pĕyar *
uruk kalantu ŏzhivilātu * uraikkumāṟu uraicĕye (103)

Ragam

Senjurutti / செஞ்சுருட்டி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

854. O dark-colored god with the beautiful Lakshmi on your chest, You, are faultless, the god of gods and the god of justice proclaimed by the Vedās. Give me your grace so I may recite your names without ever ceasing.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

திருக் கலந்து — மஹலக்ஷ்மியுடன்; சேரும் மார்ப! — கூயிருப்பவனே!; தேவதேவ தேவனே — தேவர்களுக்கும் தேவனே!; இருக் கலந்த வேத நீதி — நான்கு வேதங்களாலும்; ஆகி நின்ற — போற்றப்படுபவனே!; நின்மலா! — நிர்மலமானவனே!; கருக் கலந்த — பொன்னோடு சேர்ந்த; காளமேக — காளமேகம்போன்ற; மேனி ஆய — சரீரத்தையுடைய கண்ணனே!; நின் பெயர் — உன் திருநாமங்களை; ஒழிவிலாது — இடைவிடாது; உருக் கலந்து — உன் வடிவழகை நினைத்து; உரைக்கும — சொல்லும்; மாறே — முறையை எனக்கு; உரைசெயே — அருள்வேண்டும்

tevateva tevaṉe — o God of the gods!; cerum mārpa! — the One who reside with; tiruk kalantu — Mahalakshmi; āki niṉṟa — the One praised by; iruk kalanta veta nīti — the four Vedas; niṉmalā! — the pure One!; meṉi āya — o Krishna, who has a complexion of; kāl̤ameka — a dark rain cloud; karuk kalanta — mixed with gold; uraicĕye — please grant me; māṟe — the way; uruk kalantu — to remember Your divine Form; ŏḻivilātu — and continously; uraikkuma — chant; niṉ pĕyar — Your divine Names

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

In the preceding pāśuram, the Āzhvār was overcome with profound distress, imploring Emperumān to sever the bonds of this physical embodiment, which he perceived as a grievous affliction. To this, the Supreme Lord, in His infinite compassion, responded, "We shall certainly liberate you from this connection at the culmination of your

+ Read more

TCV 102 TCV 104