RNA 13

The Holy Feet of Rāmāṉuja are My Sole Refuge

இராமானுசன் திருவடிகளே எனக்குக் கதி

3905 செய்யும்பசுந்துளவத்தொழில்மாலையும் * செந்தமிழில்
பெய்யும் மறைத்தமிழ்மாலையும் * பேராதசீரரங்கத்து
ஐயன்கழற்கணியும்பரன்தாளன்றி ஆதரியா
மெய்யன் * இராமானுசன்சரணேகதிவேறெனக்கே.

3905 cĕyyum pacun tul̤apat tŏzhil mālaiyum * cĕntamizhil
pĕyyum maṟait tamizh mālaiyum ** perāta cīr araṅkattu
aiyaṉ kazhaṟku aṇiyum paraṉ tāl̤ aṉṟi * ātariyā
mĕyyaṉ * irāmānucaṉ caraṇe kati veṟu ĕṉakke (13)

Ragam

Kalyāṇi / கல்யாணி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

3905. Thondaradippodi āzhvar praised our lord adorned with flourishing thulasi garlands and composed divine Vedās (Tamil pasurams) on the highest one. Our only objective s the divine feet of Rāmānujā, who does not have desire other than the divine feet of thoNdaradippodi AzhwAr.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

பசும் துளப — குளிர்ந்த பசுமையான துளசிமயமான; தொழில் — வேலைப்பாடுகளையுடைத்தான; மாலையும் — மாலையைத் தாமே தொடுத்ததுமன்றி; செய்யும் — தொண்டரடிப்பொடியாழ்வார்; செந் தமிழில் — அழகிய செந்தமிழில்; பெய்யும் மறை — வேதத்துக்கு நிகரான; தமிழ் — திருமாலை திருப்பள்ளியெழுச்சி என்னும்; மாலையும் — சொல் மாலைகளையும்; பேராத சீர் — நிலைத்த கல்யாண குணங்களையுடைய; அரங்கத்து ஐயன் — ஸ்ரீரங்கநாதன்; கழற்கு — திருவடிகளுக்கு; அணியும் — ஸமர்ப்பித்தவரான; பரன் — தொண்டரடிப்பொடியாழ்வாருடைய; தாள் அன்றி — திருவடிகளைத் தவிர; ஆதரியா — மற்றொன்றை விரும்பாத; மெய்யன் — ஸத்யசீலரான; இராமாநுசன் — இராமாநுசருடைய; சரணே எனக்கே — திருவடிகளே அடியேனுக்கு; வேறு கதி — புகலிடமாகும் வேறு கதி இல்லை

seyyum — made by him who is a very distinguished devotee (mikka sīrth thoṇdar); pasum thul̤avam — using thiruththuāzhai (thul̤asi) that is bright and colourful from the touch of his hands; thozhil — put together; mālaiyum — divine garland, and; sem — bright by nature; thamizhil — in the language of such thamizh,; peyyum — created in it,; maṛai — can be said as Vedha; thamizh mālaiyum — using thamizh grammar,; pĕrādha — ās said in “vīdil sīr”, forever existing,; sīr — having auspicious qualities; arangaththu aiyan — ās said in “aiyanĕ aranganĕ”, periya perumāl̤ who is resting in kŏyil (thiruvarangam), with a showing of all type of relationships (with jīvāthmas); kazharkaṇiyum — being devoted to such periya perumāl̤s divine feet, in the pinnacle of subservience {not seeking any other perumāl̤ of any other dhivya dhĕsam},; paran thāl̤ anṛi — not anything other than the divine feet of srī thoṇdaradippodi āzhvār who is in the state of having nobody better than him in subservience; {māmunigal̤ has included a srī here to show the wealth of āzhvār that is kainkaryam}; ādhariyā — not seeking (other than emperumān/āzhvārs/āchāryas); meyyan — swāmi (master) of truth; irāmānusan — emperumānārs; charaṇĕ — divine feet only; enakku vĕṛu gathi — is specially my destiny/goal.; peiyum — creating; pĕrādha — not separating.

Detailed Explanation

Introduction by the Illustrious Maṇavāḷa Māmunigaḷ

The venerable Maṇavāḷa Māmunigaḷ commences by elucidating that our ultimate goal, our true prāpyam, is to attain the sacred lotus feet of Emperumānār. This is the very same Emperumānār whose heart holds no affinity for anything in this world or the next, save for the divine feet of the glorious Thoṇḍaraḍippoḍi

+ Read more

RNA 12 RNA 14