PAT 5.1.2

It is the Duty of the Great to Tolerate the Words of Their Servants

தம் அடியார் சொல் பொறுப்பது பெரியோர் கடமை

434 சழக்குநாக்கொடுபுன்கவிசொன்னேன்
சங்குசக்கரமேந்துகையானே! *
பிழைப்பராகிலும்தம்மடியார்சொல்
பொறுப்பது பெரியோர்கடனன்றே *
விழிக்கும்கண்ணிலேன்நின்கண்மற்றல்லால்
வேறொருவரோடுஎன்மனம்பற்றாது *
உழைக்குஓர்புள்ளிமிகையன்றுகண்டாய்
ஊழியேழுலகுண்டுமிழ்ந்தானே!

PAT.5.1.2

434 cazhakku nākkŏṭu puṉkavi cŏṉṉeṉ * caṅku cakkaram entu kaiyāṉe! *
pizhaippar ākilum tam aṭiyār cŏl * pŏṟuppatu pĕriyor kaṭaṉ aṉṟe **
vizhikkum kaṇṇileṉ niṉ kaṇ maṟṟallāl * veṟu ŏruvaroṭu ĕṉ maṉam paṟṟātu *
uzhaikku or pul̤l̤i mikai aṉṟu kaṇṭāy * ūzhi ezh ulaku uṇṭu umizhntāṉe (2)

Ragam

Dhanyāsi / தன்யாசி

Thalam

Aḍa / அட

Bhavam

Self

Simple Translation

434. I compose worthless pāsurams with my useless tongue. You carry a conch and a discus in your hands. Is it not the duty of the great to forgive the mistaken words of their servants? My eyes can only see through your eyes and my mind will not think of any other god except you. I am like a deer— one more dot on its coat does not spoil its loveliness. Surely it is not too much for you to accept my mistakes. O lord, you swallowed all the seven worlds and spat them out.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

சங்கு சக்கரம் — சங்கையும் சக்கரத்தையும்; ஏந்து கையானே! — தரித்திருப்பவனே!; சழக்கு நாக்கொடு — பொல்லாத நாக்கினால்; புன்கவி — அற்பமான; சொன்னேன் — பாசுரங்களைச் சொன்னேன்; பிழைப்பர் — அடியார் பிழை; ஆகிலும் — செய்தவராகிலும்; தம் அடியார் — தமக்கு அடிமைப்பட்ட அவர்களுடைய; சொல் — சொல்லை; பொறுப்பது — பொறுத்தருள்வது; பெரியோர் — பெருந்தன்மையுள்ளவர்களின்; கடன் அன்றே — கடமையன்றோ?; நின் கண் — உன்னை; மற்றல்லால் — தவிர மற்றவரை; விழிக்கும் — ரக்ஷகனாக; கண்ணிலேன் — பார்க்கமாட்டேன்; வேறு ஒருவரோடு — வேறு ஒருவரோடு; என் மனம் — என் நெஞ்சானது; பற்றாது — ஒட்டாது; உழைக்கு ஓர் புள்ளி — புள்ளிமானுக்கு ஓரு புள்ளி; மிகை அன்று கண்டாய் — ஏறினால் அதிகமாகிவிடாது; ஊழி ஏழ் — பிரளயக் காலத்தில்; உலகு — எல்லாவுலகங்களையும்; உண்டு — விழுங்கி பிறகு; உமிழ்ந்தானே! — வெளிப்படுத்தினவனே!

entu kaiyāṉe! — o One who bears; caṅku cakkaram — the conch and the discus!; caḻakku nākkŏṭu — with this flawed, unworthy tongue; puṉkavi — I have uttered; cŏṉṉeṉ — lowly verses; piḻaippar — even if your devotees; ākilum — commit mistakes; kaṭaṉ aṉṟe — Is it not?; pĕriyor — the nature of the truly great; pŏṟuppatu — to graciously accept; cŏl — the words of those; tam aṭiyār — devoted solely to You; kaṇṇileṉ — I shall not see; maṟṟallāl — anyone else; niṉ kaṇ — other than You; viḻikkum — as my protector; ĕṉ maṉam — my heart; veṟu ŏruvaroṭu — will not attach itself; paṟṟātu — to anyone else; uḻaikku or pul̤l̤i — if a speck lands on a spotted deer; mikai aṉṟu kaṇṭāy — it adds nothing more; ūḻi eḻ — at the time of deluge; uṇṭu — You who swallowed; ulaku — all the worlds; umiḻntāṉe! — and later brought them forth again!

PAT 5.1.1 PAT 5.1.3