PAT 3.7.11

துயரமே இல்லை

296 ஞாலமுற்றும்உண்டுஆலிலைத்துயில் நாராயணனுக்கு * இவள்
மாலதாகிமகிழ்ந்தனளென்று தாயுரைசெய்ததனை *
கோலமார்பொழில்சூழ்புதுவையர்கோன் விட்டுசித்தன்சொன்ன *
மாலைபத்தும்வல்லவர்கட்கு இல்லைவருதுயரே. (2)

296 ## ñālam muṟṟum uṇṭu ālilait tuyil * nārāyaṇaṉukku * ival̤
mālatāki makizhntaṉal̤ ĕṉṟu * tāy urai cĕytataṉai **
kolam ār pŏzhil cūzh putuvaiyarkoṉ * viṭṭucittaṉ cŏṉṉa *
mālai pattum vallavarkaṭku * illai varu tuyare (11)

Ragam

Yamunākalyāṇi / யமுனாகல்யாணி

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Mother

Simple Translation

296. Vishnuchithan, the chief of Puduvai surrounded with beautiful flower gardens composed a garland of ten pāsurams about a mother who describes her daughter's love for Nārāyanān who swallowed the whole earth and rests on a banyan leaf. Those who recite these pāsurams will have no trouble in their lives.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

ஞாலம் முற்றும் உண்டு — உலகமனைத்தையும் உண்டு; ஆலிலைத் துயில் — ஆலிலைமேல் துயிலமர்ந்த; நாராயணனுக்கு — நாராயணனிடத்தில்; இவள் மாலதாகி — மோகித்து மதி மயங்கி; மகிழ்ந்தனள் என்று — மகிழ்ந்தாள் என்று; தாயுரை செய்ததனை — தாயார் சொன்னதை; கோலம் ஆர் — அழகு மிகுந்த; பொழில் சூழ் — சோலைகளால் சூழ்ந்த; புதுவையர்கோன் — ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் வாழும்; விட்டுசித்தன் சொன்ன — பெரியாழ்வார் அருளிச்செய்த; மாலை பத்தும் — பத்துப் பாசுரங்களையும்; வல்லவர்கட்கு — அனுசந்திப்பவர்களுக்கு; இல்லை வரு துயரே — துயரமே வராது

vallavarkaṭku — to those who recite; mālai pattum — these ten pasurams; viṭṭucittaṉ cŏṉṉa — composed by Periazhwar of; putuvaiyarkoṉ — Sri Villiputhur that is; pŏḻil cūḻ — surrounded by gardens what were; kolam ār — beautiful; tāyurai cĕytataṉai — describing how the mother felt about her daughter; ival̤ mālatāki — who was enchanted, dazed; makiḻntaṉal̤ ĕṉṟu — and rejoiced thinking about; nārāyaṇaṉukku — Narayanan who; ālilait tuyil — rests on a leaf; ñālam muṟṟum uṇṭu — after consuming all the worlds; illai varu tuyare — sorrow will never come

PAT 3.7.10