NAT 12.10

Those Who Sing These Verses Will Attain the State of Vaikuṇṭham

இவற்றைப் பாடுவோர் வைகுந்தப்பதவி அடைவர்

626 மன்னுமதுரைதொடக்கமாக
வண்துவராபதிதன்னளவும் *
தன்னைத்தமருய்த்துப்பெய்யவேண்டித்
தாழ்குழலாள்துணிந்ததுணிவை *
பொன்னியல்மாடம்பொலிந்துதோன்றும்
புதுவையர்கோன்விட்டுசித்தன்கோதை *
இன்னிசையால்சொன்னசெஞ்சொல்மாலை
ஏத்தவல்லார்க்கிடம் வைகுந்தமே. (2)

NAT.12.10

626 ## maṉṉu maturai tŏṭakkamāka *
vaṇ tuvarāpatitaṉ al̤avum *
taṉṉait tamar uyttup pĕyya veṇṭit *
tāḻ kuḻalāl̤ tuṇinta tuṇivai **
pŏṉ iyal māṭam pŏlintu toṉṟum *
putuvaiyarkoṉ viṭṭucittaṉ kotai *
iṉṉicaiyāl cŏṉṉa cĕñcŏl mālai *
etta vallārkku iṭam vaikuntame. (10)

Ragam

Nādhanāmakriya / நாதநாமக்ரியை

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Divya Desam

Thiru VaDa mathurai, Paramapadam

Simple Translation

626. Kodai, the daughter of Vishnuchithan, the chief of Puduvai filled with shining golden palaces composed a garland of beautiful pāsurams with music describing how the beloved(Andal) with long hair, is determined to join Kannan and how she urges the relatives to take her on a pilgrimage from Madhura to Dwaraka and leave her with Him. Those who learn and recite these ten pāsurams will reach the abode of God. (Vaikuntam)

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

தாழ் குழலாள் — நீண்ட கூந்தலை உடைய; பொன் இயல் — பொன் மயமான; மாடம் — மாடங்களினால்; பொலிந்து — விளங்கி; தோன்றும் — தோன்றுகின்ற; புதுவையர்கோன் — வில்லிபுத்தூர் பெரியோன்; விட்டுசித்தன் — பெரியாழ்வாரின்; கோதை — மகளான ஆண்டாள்; மன்னு மதுரை — பெருமை வாய்ந்த மதுரை; தொடக்கமாக — முதற்கொண்டு; வண் துவராபதி — துவாரகை; தன் அளவும் — வரைக்கும்; தன்னைத் தமர் — தன்னை தன் உறவினர்; உய்த்து — கொண்டு போய்ச்; பெய்யவேண்டி — சேர்க்க வேண்டி; துணிந்த துணிவை — உறுதியாக கூறியதை; இன்னிசையால் — இனிய இசையுடன்; சொன்ன — சொன்ன; செஞ்சொல் — சொல்மாலையாகிய; மாலை — இத் திருமொழியை; ஏத்த வல்லார்க்கு — ஓதவல்லவர்களுக்கு; இடம் — வாழும் இடம்; வைகுந்தமே — பரமபதமேயாம்

etta vallārkku — those who recite; mālai — these hyms; cĕñcŏl — with garland of words; iṉṉicaiyāl — with music; cŏṉṉa — that conveys; tuṇinta tuṇivai — what; tāḻ kuḻalāl̤ — the long-haired; kotai — Andal, the daughter of; viṭṭucittaṉ — Periazhwar; putuvaiyarkoṉ — the chieftan of Sri Villiputhur; pŏṉ iyal — that has golden; māṭam — mansions; pŏlintu — that shines; toṉṟum — majestically; taṉṉait tamar — had told her relatives; uyttu — to take her; tŏṭakkamāka — beginning from; maṉṉu maturai — the glorious Madhura; taṉ al̤avum — to; vaṇ tuvarāpati — dwaraka; pĕyyaveṇṭi — and unite her with the Lord; iṭam — will live in; vaikuntame — Vaikuntham

Detailed Explanation

Avatārikai (Introduction)

In this concluding verse, Āṇḍāzh Nācciyār brings to a divine culmination the entire chapter wherein she had, with profound and unwavering resolve, implored her kinsfolk to carry her physical form to the various holy abodes of her beloved Emperumān. Having expressed her deep anguish of separation, she now mercifully bestows the phalaśruti,

+ Read more

NAT 12.9