MLT 93

ஆழியானே! நீ இரணியனைப் பிளந்தது பிரமாதம்!

2174 வயிறழலவாளுருவி வந்தானையஞ்ச *
எயிறிலகவாய்மடுத்ததென் நீ * - பொறியுகிரால்
பூவடியையீடழித்த பொன்னாழிக்கையா! * நின்
சேவடிமேலீடழியச்செற்று.

2174 vayiṟu azhala vāl̤ uruvi * vantāṉai añca *
ĕyiṟu ilaka vāy maṭuttatu ĕṉ nī ? ** pŏṟi ukirāl
pū vaṭivai īṭu azhitta * pŏṉ āzhik kaiyā ! * niṉ
cevaṭimel īṭu azhiya cĕṟṟu -93

Ragam

Sahāna / ஸஹானா

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Self

Simple Translation

2174. Carrying in your handsome flower-like hand a golden discus, you split open the stomach of Hiranyan when he came to fight with you unsheathing his sword, as you opened your mouth wide showing your teeth and terrifying him. Why? Did you get angry at him to destroy his pride?

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate poetry to prose conversion (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continiously to form the sentence and understand the simple meaning of those verse.)

பூ வடிவை — புஷ்பங்களின் அழகை; ஈடு அழித்த — தோற்கடிக்கும்; பொன் ஆழி — அழகிய சக்கரத்தை; கையா! — கையிலுயுடையவனே!; வயிறு அழல — வயிறெரியும்படி; வாள் உருவி — வாளை உருவிக்கொண்டு; வந்தானை அஞ்ச — வந்தவனான இரணியன் அஞ்ச; நின் — உனது; சேவடிமேல் — திருவடிகளின்மேலே வைத்து; பொறி உகிரால் — புள்ளிகளுள்ள நகங்களினால்; ஈடு அழிய செற்று — கட்டுக்குலைந்து போம்படி கொன்று; எயிறு இலக — பற்கள் பிரகாசிக்கும்படி; நீ வாய் — நீ வாயை; மடுத்தது என் — மடித்துக் கொண்டிருந்தது எதற்காக?

pū vadivai — the beauty of flowers; īdu azhiththa — lowering their esteem very much; pon āzhi kaiyā — having a divine hand which holds the divine chakkaram (divine disc); vayiṛu azhala — (followers) to grieve with sorrow; vāl̤ uruvi vandhānai — iraṇiyan who came ¬†wielding his sword; anja — to become fearful (of your divine form); nin sĕvadimĕl — (keeping) on your reddish divine feet; poṛi ugirāl — with multi coloured finger nails; īdu azhiyach cheṝu — even after destroying to smithereens; eyiṛu ilaga — showing brightly your teeth; nī vāy maduththadhu en — why did you fold your tongue?

Detailed WBW explanation

Vayiṛu azhala vāḷ uruvi vandhānai – Upon witnessing how Hiraṇyakaśipu brandished his sword, the devotees of Emperumān were engulfed in sorrow, apprehensive about the dangers that might befall their Lord. This scene resonates with the sentiments expressed by Thirumangai Āzhvār in Periya Thirumozhi 5-7-5, "engaṇe uyvar dhānavar ninaiththāl" (how will the demons

+ Read more

MLT 92 MLT 94