MLT 24

O Kaṇṇa! What a Wonder are Your Divine Sports!

கண்ணா! என்னே நின் திருவிளையாடல்!

2105 விரலொடுவாய்தோய்ந்த வெண்ணெய்கண்டு * ஆய்ச்சி
உரலோடுஉறப்பிணித்தநான்று * - குரலோவாது
ஏங்கிநினைந்து அயலார்காணவிருந்திலையே? *
ஓங்கோதவண்ணா! உரை.

2105 viraloṭu vāy toynta * vĕṇṇĕy kaṇṭu * āycci
uraloṭu uṟap piṇitta nāṉṟu ** kural ovātu
eṅki niṉaintu * ayalār kāṇa iruntilaiye? *
oṅku ota vaṇṇā! urai -24

Ragam

Sahāna / ஸஹானா

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Self

Simple Translation

2105. O lord with the color of the ocean rolling with waves, when Yasodha the cowherdess saw butter on your mouth and fingers and tied you to the mortar, you did not cry loudly and the neighbors did not hear you. Why you did that? Tell me.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

விரலோடு — உன் விரலிலும்; வாய் தோய்ந்த — வாயிலும் படிந்திருந்த; வெண்ணெய் — வெண்ணெயை; ஆய்ச்சி கண்டு — யசோதையானவள் பார்த்து; உரலோடு உற — உரலோடு நன்றாக; பிணித்த நான்று — கட்டிவைத்தபோது; குரல் ஓவாது — அழுகுரல் நீங்காமல்; ஏங்கி — ஏங்கிக்கொண்டு; நினைந்து — அப்போதும் வெண்ணெய் திருடுவதையே நினைத்து; அயலார் காண — அயலாரெல்லாரும் வேடிக்கை பார்க்கும்படி; இருந்திலையே? — இருக்கவில்லையோ?; ஓங்கு ஓத வண்ணா! — அலைகளுடைய கடல் நிறவண்ணனே!; உரை — நீயே உண்மையாகச் சொல்லு

viralŏdu vāy thŏyndha — stains on your fingers and your mouth; veṇṇey — of ¬†butter; āychchi — yaṣŏdhā pirātti (mother yaṣŏdhā); kaṇdu — seeing; uralŏdu — with mortar; uṛap piṇindha nānṛu — securing well; kural ovādhu — without stopping (your) crying; ĕngi — yearning; ninaindhu — thinking of stealing butter (even then); ayalār — all the others; kāṇa — to look at in amusement; irundhilaiyĕ — were you not!; ŏngu ŏdha vaṇṇā — ŏh the one who has the divine form with the complexion of an ocean with agitating waves; urai — please tell the truth yourself.

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

The Supreme Lord, Emperumān, poses a divine query to the Āzhvār, saying, “I am eternally celebrated as avāptasamastakāma, the one for whom all desires are already and eternally fulfilled. Such being My nature, would I ever need to steal a material object as if it were unattainable to Me? And would I, the Sovereign of all, ever allow

+ Read more

MLT 23 MLT 25