IT 85

I Praised and Worshipped the Lord of the Discus.

ஆழியானையே நான் ஏத்தித் தொழுதேன்

2266 அமுதென்றும்தேனென்றும் ஆழியானென்றும் *
அமுதன்றுகொண்டுகந்தானென்றும் * - அமுதன்ன
சொன்மாலையேத்தித் தொழுதேன்சொலப்பட்ட *
நன்மாலையேத்திநவின்று.

2266 amutu ĕṉṟum teṉ ĕṉṟum * āzhiyāṉ ĕṉṟum *
amutu aṉṟu kŏṇṭu ukantāṉ ĕṉṟum ** - amutu aṉṉa
cŏl mālai ettit * tŏzhuteṉ cŏlappaṭṭa *
nal mālai etti naviṉṟu -85

Ragam

Bhairavi / பைரவி

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiruppārkadal

Simple Translation

2266. I worshiped him saying, He is nectar. He is honey. He carries a discus. He churned the milky ocean, got the nectar and joyfully gave it to the gods. ” I praised and worshiped the lord with a garland of words sweet as nectar.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

அமுது — அமிருதம் போன்றவன்; என்றும் — என்றும்; தேன் என்றும் — தேன் போன்றவனென்றும்; ஆழியான் — சக்கரத்தையுடையவன்; என்றும் — என்றும்; அன்று — அன்று கடல் கடைந்து; அமுது கொண்டு — அமுதம் கொடுத்து; உகந்தான் என்றும் — உகந்தான் என்றும்; ஏத்தி சொலப்பட்ட — துதித்துச் சொலப்பட்ட; நல் மாலை — சிறந்த எம்பெருமானை; அமுது அன்ன — அமுதம் போன்ற; சொல் மாலை — இப்பாசுரங்களினால்; ஏத்தி நவின்று — புகழ்ந்து துதித்துப் பாடி; தொழுதேன் — தொழுதேன்

amudhu enṛum — that he [emperumān] is like nectar; thĕn enṛum — that he is like honey; āzhiyān enṛum — that he has the divine disc [chakrāyudham]; anṛu amdhu koṇdu ugandhān enṛum — that he had, in previous time, (churned the ocean and) gave nectar (to dhĕvas) and was happy; ĕththi — worshipping (him); solappatta — mentioned (like these in ṣāsthras, the sacred texts); nal mālai — the very great emperumān; amudhu anna sol mālai — with these pāsurams (hymns) which are like nectar; ĕththi navinṛu thozhudhĕn — worshipped him, praising him many times

Detailed Explanation

Avathārikai (Preamble)

In the very midst of his profound and blissful experience of Emperumān, the Āzhvār humbly declares that he has woven a garland of divine words, as sweet as celestial nectar itself, and with this sacred offering, he has worshipped the Lord. This act of praise flows not from intellectual effort, but from the depths of his devotional ecstasy.

+ Read more

IT 84 IT 86