NMT 64

Worship and Praise Nārāyaṇa Alone.

நாரணனையே பூசித்தப் துதியுங்கள்

2445 போதான இட்டிறைஞ்சியேத்துமினோ * பொன்மகரக்
காதானை ஆதிப்பெருமானை * - நாதானை
நல்லானைநாரணனை நம்மேழ்பிறப்பறுக்கும்
சொல்லானை * சொல்லுவதேசூது.

2445 potāṉa * iṭṭu iṟaiñci ettumiṉo * pŏṉ makarak
kātāṉai * ātip pĕrumāṉai ** nātāṉai
nallāṉai nāraṇaṉai * nam ezh piṟappu aṟukkum
cŏllāṉai * cŏlluvate cūtu -64

Ragam

Aṭāṇa/ அடாணா

Thalam

Aḍa / அட

Bhavam

Self

Simple Translation

2445. Real praise is to praise him only. Place flowers at his feet and worship the ancient god, the lord of the gods. The mantra that destroys all seven births is the names of Nāranan, the good lord.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

பொன் — அழகிய; மகர — மகர குண்டலங்களை; காதானை — காதுகளில் அணிந்துள்ள; ஆதிப் பெருமானை — ஆதிப் பெருமானை; நாதானை — நாதனை; நல்லானை — அனைவரிடமும் அன்புடைய நல்லவனை; நாரணனை — நாராயணனை; நம் ஏழ் — நமது ஏழு ஏழு; பிறப்பு — பிறப்புக்களையும்; அறுக்கும் — போக்கவல்லவனின்; சொல்லானை — திருநாமங்களை; போதான இட்டு — மணம் மிக்க மலரிட்டு; இறைஞ்சி ஏத்துமினோ — வணங்கி துதித்து; சொல்லுவதே — வாயார வாழ்த்துவதே; சூது — நல்ல உபாயம்

pon magaram kādhānai — one who is donning beautiful earrings in the shape of fish; ādhi — the causative entity for the world; perumānai — one with greatness; nādhānai — being the lord (of all); nallānai — having the quality of vāthsalyam (motherly love); nāraṇanai — one who is famously known as nārāyaṇa; nam ĕzh piṛappu aṛukkum sollānai — about the purushŏththama (best among all sentient entities) whose divine names will sever our connection with repeated births; pŏdhu āna ittu iṛainji ĕththuminŏ — offering anything which goes in the name of flower, bowing down to him and praising him; solluvadhĕ — reciting (his divine names wholeheartedly); sūdhu — apt activity for us

Detailed Explanation

Avatārikai

In the preceding pāsuram, the Āzhvār graciously revealed how he consecrated his own time, rendering it purposeful and divine. Now, in this verse, he extends his boundless compassion by instructing all souls on the sublime path through which they too can make their own time truly meaningful and directed towards the ultimate goal.

Vyākhyānam

**pōdhāna

+ Read more

NMT 63 NMT 65