NAT 1.10

வைகுந்தப் பதவி அடைவர்

513 கருப்புவில்மலர்க்கணைக்காமவேளைக்
கழலிணை பணிந்து அங்கோர்கரியலற *
மருப்பினையொசித்துப்புள்வாய்பிளந்த
மணிவண்ணற்கென்னைவகுத்திடென்று *
பொருப்பன்னமாடம்பொலிந்துதோன்றும்
புதுவையர்கோன்விட்டுசித்தன்கோதை *
விருப்புடையின்தமிழ்மாலைவல்லார்
விண்ணவர்கோனடிநண்ணுவரே. (2)

513 ## karuppu vil malark kaṇaik kāmavel̤aik *
kaḻaliṇai paṇintu aṅku or kari alaṟa *
maruppiṉai ŏcittup pul̤ vāypil̤anta *
maṇivaṇṇaṟku ĕṉṉai vakuttiṭu ĕṉṟu **
pŏruppu aṉṉa māṭam pŏlintu toṉṟum *
putuvaiyarkoṉ viṭṭucittaṉ kotai *
viruppu uṭai iṉtamiḻ mālai vallār *
viṇṇavar koṉ aṭi naṇṇuvare (10)

Ragam

Sāveri / ஸாவேரி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

513. Vishnuchithan Kodai, the chief of Puduvai where the mountain-like palaces shine, composed pāsurams about the women who worshiped Kama, ( the god of love) with a sugarcane bow and flower arrows and how they wanted his grace so that they might be with the god who broke the tusks of the elephant and split open the beak of the bird.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate poetry to prose conversion (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continiously to form the sentence and understand the simple meaning of those verse.)

கருப்பு — கரும்பு; வில் — வில்லையும்; மலர் — மலர்; கணை — அம்புகளையுமுடைய; காமவேளை — மன்மதனுடைய; கழலிணை — இரு பாதங்களை; பணிந்து — வணங்கி; அங்கு ஓர் — அங்கு ஓர்; கரி — யானை; அலற — அலறிக்கொண்டுவர; மருப்பினை — அதன் கொம்புகளை; ஒசித்து — முறித்தவனும்; புள் — பகாசூரப் பறவையின்; வாய் — வாயை; பிளந்த — பிளந்தவனுமான; மணிவண்ணற்கு — கண்ணபிரானுக்கு; வகுத்து இடு என்று — வகைப்படுத்திவிடு என்று; பொருப்பு அன்ன — மலைகளைப் போன்ற; மாடம் பொலிந்து — மாளிகைகள்; தோன்றும் — நிறைந்து விளங்கும்; புதுவையர் — ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர்; கோன் — சான்றோன்; விட்டுசித்தன் — பெரியாழ்வாரின்; கோதை — மகளான ஆண்டாள்; விருப்பு உடை — விருப்பமுடன் அருளின; இன் தமிழ் — இனிய தமிழ்மாலையான; மாலை — பாசுரங்களை; வல்லார் — பயின்றவர்கள்; விண்ணவர் கோன் — எம்பெருமானுடைய; அடி — திருவடிகளை; நண்ணுவரே — அடைவர்

Detailed WBW explanation

I have devoutly adored the sacred feet of Manmatha, who wields a bow fashioned from sugarcane and bears arrows adorned with flowers. In my fervent prayer, I implored him to facilitate my union with Kaṇṇan Emperumān, the vanquisher of the formidable elephant Kuvalayāpīḍam. This divine deed was performed at the threshold of the arena in Madhurā (north), where Emperumān,

+ Read more

NAT 1.9